"รู้แล้วจ้า แล้วสรุปว่า เกรย์ อยู่ห้องเดียวกับเธอหรอ"
"อื้ม"
"ทำไมเธอไม่ลองไปขอโทษดูหล่ะ"
"ชั้นเนี่ยนะ!! ไม่มีทางอ่ะ" ที่รักจ๋า ไม่รู้ซะแล้วว่าพี่เป็นใคร จะให้คุณนัตสึผู้นี้ไปขอโทษใครหรอ ตลกน่า
"แต่ตอนนั้นเธอเป็นคนไปต่อยเกรย์ก่อนนะ"
"มันหาเรื่องก่อนตะหาก"
"น่า.. เธอ เรื่องมันก็ตั้งนานมาแล้วอ่ะ ลืมๆมันไปเหอะ"
ลูซี่มักบอกให้ผมลืมเรื่องเก่าๆออกเสมอ ถึงเราจะเพิ่งคบกันได้แค่อาทิตย์กว่าๆ แต่ลูซี่ก็เข้าใจผมมากกว่าทุกๆคน"จะพยายามแล้วกัน"
"ไม่ต้องกัดฟันพูดก็ได้นะนัตสึ.."
"เงียบไปเลย ไหนบอกจะมาเหล่สาว เดินจนหิวแล้วเนี่ยยังไม่มีสาวให้เหล่เลย"
"เออว่ะ หิวแล้วอ่ะ ไปหาไรกินกัน"
ซิกเรนพี่ชายฝาแฝดของเจราลพูดอย่างขำๆ"แต่หิวจริงว่ะ ไปหาไรแดร๊กกัน ไม่ต้องเหล่แล่วสาว"
"เอาไงอ่ะนัตสึ"
"ไงก็ได้ว่ะ"
"งั้น.. ไปบุฟเฟ่กัน"
"เอ้อ ไป!!!"
"เพื่อนเธอนี่.. วุ่นวายดีเนอะ"
"ไปเหอะ"
เมื่อพูดเสร็จก็เดินออกทันที ท่ามกลางผู้คนวุ่นวายกลุ่มของพวกผมเป็นกลุ่มที่วุ่นวายที่สุด แล้วก็เสียงดังที่สุดด้วย.."อ้าว!! ว่าไงครับคุณเกรย์" ผมที่กำลังเดินอย่างเรื่อยเปื่อยถึงกับต้องหยุดชะงักทันที
"อ้าว ไปไหนกันอ่ะ"
"ว่าจะไปหาไรกินอ่ะ ไปด้วยกันป่าว"
"ไม่ต้องชวนหรอก เพราะมันคงไม่ได้อยากไปกับพวกเราเท่าไหร่"
"นัตสึ!" เมื่อลูซี่เห็นผมแขวะมันก็ดุผมทันที
"ว่าแล้วเชียว เห็นคุณลูซี่รีบออกมาว่าแล้วต้องมีนัด"
จูเบียพูดอย่างรู้ทัน เมื่อหันไปก็พบกับเอลซ่าแล้วก็เลวี่ที่เดินมาด้วยกัน"อ้าว ไม่ได้เจอกันนานเลยนะนัตสึ"
"หวัดดีเอลซ่า"
"เอลซ่า.. ไปกินข้าวกะเราป่าวอ้ะ" พอเจราลเจอเอลซ่าจากที่ดูเป็นคนกวนๆก็กลายเป็นคนละคนทันที
"ไม่เอาหรอก"
"น่าๆนะ ไปกินข้าวกันนะๆ เอลซ่า" เจราลพูดพร้อมบิดเป็นเกลียว
"ถ้าจะขนาดนี้นะกูว่า ไปกันทั้งหมดนี่แหละ" ฮะ!? ไอที่ไปทั้งหมดเนี่ย หมายถึง.. ไปทั้งหมดรวมถึงไอ้เกรย์ด้วยหรอ???
"อย่างงั้นก็ดีนะ เกรย์ไปด้วยกันดิคนเยอะๆสนุกดีออก" เกรย์หันมาชำเลืองผมเล็กน้อย ซึ่งตอนนี้ผมกำลังหงุดหงิดจนเก็บอาการไม่อยู่ จนรู้สึกว่าตัวเองแสดงออกทางสีหน้าขนาดไหน
"เธอใจเย็นๆ ไหนบอกว่าจะพยายามไง.. อย่างอแงสิ"
"เธอก็รู้.."
"โอเคๆ ไม่เอาก็ไม่เอางั้นไปเดินเล่นกันก็ได้"
ตืด! ตืด!
"ฮัลโหลครับ"
[นัตสึอยู่ไหนเนี่ย]
"ผมอยู่เดอะมอลล์ พ่อมีอะไรรึปล่าว"
[พ่อมีเรื่องอยากจะคุยด้วย กลับบ้านมาก่อนได้มั้ย]
"รีบป่าวครับ?"
[อืมมม รีบมั้ยหรอ.. กลับมาตอนนี้เลยดีกว่า นั่งแท็กซี่มาเองนะคนขับรถยังไม่ว่าง]
"ครับๆ เดี๋ยวผมรีบกลับนะ"
ติ้ด
"รีบกลับหรอ" ลูซี่หันมาถามผม ผมพึ่งสังเกตเห็นว่าไอ้เกรย์ก็กำลังคุยโทรศัพท์อยู่เหมือนกัน
"อื้ม พ่อโทรมาตามอ่ะไม่รู้ว่าทำไม เธอไปด้วยกันป้ะ"
"ไม่อ่ะ เรื่องของครอบครัว"
"โอเคๆ งั้นเรากลับแล้วนะ เฮ้ย! พวกมึง! เดี๋ยวกูกลับก่อนนะ"
"โห่ ไรวะ รีบจังเลย"
ปกติพ่อไม่เห็นจะโทรตามเลยทำไมวันนี้โทรตาม แปลก..
ตอนที่อยู่ในผมก็นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ได้แต่บอกตัวเองให้ลืมเรื่องที่ผ่านมาได้ซักที.. มัวแต่จมปลักอยู่กับอดีตก็ไม่ได้ช่วยให้เราดีขึ้น ในทางกลับกันกลับทำไห้เรารู้สึกแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด.."เท่าไหร่ครับ"
"1500 เยนครับ"
"นี่ครับ" ใส่ชุดนักเรียนแทนที่จะลดให้บ้าง.. ไม่มีอ่ะ- -*
บ้านนี้ก็.. จะใหญ่ไปไหนเนี่ย อยู่กันแค่ไม่มีคน สร้างอย่างกะมีลูกสิบคน-*-"อ้าว คุณหนูกลับมาพอดีเลยคุณท่านเรียกพบอยู่น่ะค่ะ รับน้ำอะไรเย็นๆก่อนมั้ยคะ" แม่บ้านเดินเขามาถามผมอย่างอารมดี
"ไม่ดีกว่าครับ แล้วพ่อมีเรื่องอะไรรึปล่าวถึงได้โทรตามผม?"
"เอ่อ.. คุณหนูไปคุยกับคุณท่านเองดีกว่าค่ะ"
เมื่อผมเดินเข้ามาในห้องรับแขกก็เจอกับพ่อแล้วก็ใครไม่รู้นั่งอยู่กับพ่อ"งั้นชั้นขอคุยกับลูกหน่อยแล้วกัน"
"เชิญครับคุณอิคนิล"
พอพ่อเห็นก็ลากผมออกมาจากห้องเฉยเลย สงสัยนะเนี่ยมีเรื่องอะไร ทำไมดูลำบากใจจัง"พ่อมีอะไรรึปล่าวเนี่ย"
"นัตสึ พ่อจะเปิดบาร์อีกที่หนึ่ง"
"บอกผมทำไม ทุกทีไม่เห็นจะบอก"
"ที่ต้องบอกเพราะว่า.. เราจะลงทุนร่วมกับฟูลบัสเตอร์" !!! "ส่วนแบ่งไม่ต้องห่วง ครึ่งต่อครึ่ง"
"ทำไมต้องร่วมมือกับพวกนั้นด้วยเล่าพ่อ!!"
"ทำไมเล่า ดรากูลนิล ที่ยิ่งใหญ่ตั้งแต่อดีตกับ ฟูลบัสเตอร์นักลงทุนรุ่นใหม่ไฟแรงจะมาสมานฉันท์กันไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย เราทำเพื่อธุรกิจ ส่วนเรื่องแกกับลูกเค้าอ่ะ ลืมๆไปเถอะ"
"ลูซี่ก็พูดแบบนี้มาเป็นสิบๆรอบและ"
"เอ้า เค้าก็บอกแกนี่ ลืมๆไปเถอะเนอะ ทำเพื่อธุรกิจของครอบครัวนะลูกรัก^^"
"เป็นแบบนี้ทีไรพ่อก็พูดแบบนี้ทุกอ่ะ-3-"
"ฮ่าๆๆ เป็นแบบนี้แหละลูกต้องคืนดีกับลูกชายของฟูลบัสเตอร์" ว่าไงนะ!!! =[]=
"ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นหรอก ขืนลูกทะเลาะกันธุรกิจก็ล่มจมหมดล่ะสิ เสียอนาคตจะตาย"
"ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้มั้งครับ จะให้ผมไปขอโทษมันเนี่ยนะ ไม่มีทาง!"
"ถ้าลูกไม่ดีกันแล้วพ่อจะจับมือกับฟูลบัสเตอร์ได้ยังไงเล่าไอ้ลูกคนนี้"
"ไม่เอาอ้ะ ไม่เอาๆๆ"
"ดีๆกันไปเถอะ.. ปะ แขกรออยู่"
อะไรของพ่อเขาฟร๊ะ แล้วทำไมคนอย่างผมต้องไปดีกับมันด้วยToT ไม่เข้าจายยยย"ไปทำไมเล่าพ่อก็คุยไปสิ"
"แกไปด้วยนั่นแหละดีแล้ว ไปๆ"
เพราะไม่มีทางเลือกผมจึงเดินมากับพ่ออย่างช่วยไม่ได้
กลิ่นแบบนี้มันคุ้นๆ"อ้าวลูกชายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี่ย"
"เมื่อกี้เองครับ แล้วตกลงกันได้รึยังเนี่ย"
"หึๆๆ หัวรั้นไปหน่อย แต่ก็ไปได้ด้วยดีน่ะครับ" ไปได้ด้วยดี -*- หึๆๆๆ ไปได้ด้วยดี โดนบังคับล่ะสิไม่ว่า..
พูดกันได้นิดหน่อย ก็เดินมานั่งเพื่อที่จะให้พ่อได้คุยกับทางนั้นต่อ ฮึ่ม!! พ่อนะพ่อ ผมถูกบังคับให้นั่งตรงข้ามกับลูกของฟูลบัสเตอร์ ใช่.. มันคือเกรย์ - -*"ไหนๆเราก็จะร่วมมือกันแล้ว เราก็อยากให้ลูกของเราทั้งสองคนดีกันอ่ะนะ" ร่วมมือ.. พูดอย่างกะจะทำแผนรบ!!!
"ยังไงให้ลูกเราทำอะไรกันดี.."
"จับมือดีมั้ย"
"ไงก็ได้ครับ แล้วแต่คุณเลยคุณอิคนิล" จะให้ทำอะไรเนี่ย ถามพวกผมก่อนดีมั้ยครับคุณพ่อทั้งสอง
"งั้น.. ขอโทษกันก็พอ เอ้า ไปสินัตสึ" -..- ทำไมต้องเป็นชั้นด้วย
"เกรย์ก็ไปด้วยสิ" เกรย์ดูมีท่าทางอึกอักเล็กน้อยแต่ก็ยอมยืนขึ้นแต่โดยดี ต่างจากผมที่นั่งไม่ยอมลุก
"นัตสึ"
"ไม่จำเป็นก็ได้มั้ง.. เรื่องแบบเนี้ย"
"อะไรของแกเล่า ยืนๆ อย่าทำให้พ่อขายหน้าสินัตสึ!" พ่อกระซิบกับผมเบาๆ
มันจะอะไรกันนักกันหนาวะเนี่ย!!!
เพราะว่าขัดขืนไม่ได้ ผมก็เลยจำต้องยืนขึ้น"เอ้าขอโทษกันซะสิ"
เงียบ..."นี่ๆถ้าไม่ยอมขอโทษกันพ่อจะขังแกทั้งสองคนไว้ในห้องเดียวกันนั่นแหละ" พ่อเรานี่ก็โหดแท้ ..
แค่ขอโทษก็จบแล้วล่ะมั้ง.. ยังไงลูซี่ก็อยากให้เป็นแบบนี้อยู่แล้วนี่"โทด!"
"นัตสึ.."
"ฮึ่ม! ขอโทษ"
"มองหน้าด้วยสิ ห้ามหายใจแรงด้วย" พ่อ!!!!!!!!!
น่าๆนัตสึรีบทำให้มันจบไปเร็วๆเถอะ"ขอโทษกับทุกเรื่องที่ทำลงไปในอดีต แค่นี้ก็พอแล้วใช่มั้ยเล่า!" กัดฟันพูดเลยนะเนี่ย ขอบคุณซะด้วยไอ้เกรย์!!!!!
"ดีมาก แล้วเกรย์ล่ะ"
อึก!
"ทางชั้นเองก็ขอโทษกับทุกเรื่องที่เคยทำลงไปในอดีตเช่นกัน!"
"ดีมากทั้งสองคน แล้วก็ ลืมไอ้คำพูดที่ว่าขาดกันซะด้วยล่ะ ไม่งั้น.."
"รู้แล้วน่า ไม่ต้องพูดมากหรอก -*- มีแค่นี้ใช่มั้ย ผมขึ้นห้องก่อนล่ะ"
"ยัง!" พ่อสกัดดาวรุ่งผมที่กำลังจะเดินขึ้นบันไดไป
"อะไรอีกอ่ะพ่อ - -*"
"ไปส่งเกรย์เค้าด้วยหล่ะ เดี๋ยวพ่อกับซิลเวอร์จะไปดริ๊งกันต่อ หรือจะไปค้างที่บ้านเค้าก็ได้นะไปล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ"
เมื่อพ่อเดินออกไปผมก็ตวัดสายตาไปหา ไอตัวปัญหาทันที"กลับเองได้ใช่ป่ะ"
"นัตสึ.."
"ปัดโธ่!! รู้แล้วน่า!!!"
ในรถนั้นเงียบมากเพราะไม่มีใครยอมปริปากออกมาซักคน ความเร็วที่ขับนั้นถือว่าเร็วมากเลยที่เดียว ถ้าถามว่าทำไมถึงรู้ทางไปบ้านมันทั้งที่ยังไม่คุยกัน เพราะตาพ่อนั่นบอกมาซะละเอียดยิบเลยน่ะสิ-*-เอี้ยด!!!
"รีบๆลงไปได้เเล้วไป"
"เข้าไปในบ้านก่อนมั้ย"
"ไม่มีวัน" เกรย์ไหวไหล่น้อยๆกับคำตอบที่ได้รับ
ตืด! ตืด!
"ฮัลโหล"
"นัตสึไปเอาของในบ้านเกรย์ให้หน่อยสิ"
"อะไรเล่าพ่อเดี๋ยวพ่อค่อยมาเอาทีหลังก็ได้นี่ ต้องมาส่งเค้าอยู้เเล้วไม่ใช่รึไง"
"น่าๆเดี๋ยวพ่อลืม อืมม ของก็คือวิสกี้ที่อยู่ในครัวอ่ะนะ เข้าไปช่วยเกรย์เค้าแบกด้วยล่ะ 2 ลัง"
"อืมๆๆ มีแค่นี้ใช่มั้ย แค่นี้นะ!"
ปัญหาเยอะจริงๆเจ้าพ่อบ้านี่!!!"ว่าไงครับ ไหนบอกไม่มีวันเข้าบ้านผมไง^^" กวนตี_ นะไอsad
"งั้นแกก็ไปยกออกมาเองคนเดียวเลยไป -*-"
"หึ! เชิญคร้าบ"
"ไม่ต้องเชิญไม่ใช่ผี - -*"
.
.
.
สปอยตอนหน้า
"พี่เกรย์ พาใครเข้าบ้านอ่ะ"
"เอ่อ นี่.. เพื่อนของพี่เองค่ะ"
"ชั้นไปเป็นเพื่อนแกตั้งแต่เมื่อไหร่"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น