เช้าอันแสนสดใส ภายในห้องเรียนสุดแสนจะวุ่นวาย วันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกของพวกเขา ทั้งที่ Fairy Hill High School และที่ Fairy Tail High School ทั้งสองโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนชื่อดังที่ติดท็อบของโรงเรียนชื่อดังมากทีสุด เพราะแฟรี่ฮิลล์นั้น เป็นโรงเรียนอินเตอร์ชื่อดังที่ มีแต่ผู้หญิง หรือเรียกง่ายๆว่า โรงเรียนหญิงล้วน แฟรี่เทลเองก็เช่นกัน โรงเรียนชายล้วนที่สาวๆอยากได้มาควงมากที่สุด เพราะค่าเทอมของโรงเรียนนี้แพงมาก"เอ้านักเรียน นั่งที่ได้แล้ว"
เสียงของอาจารย์เดินเข้ามาในห้อง พร้อมพูดกับพวกเด็กแสบทั้งหลาย"วันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกของแฟรี่เทล ไฮสคูล ครูเป็นครูประจำชั้นของพวกเธอ ชื่อไม่ต้องรู้ก็ได้ มันวุ่นวาย เอ้า นี่พวกเราก็อยู่ม.5แล้วนะ คงจะชินกับกฎระเบียบของโรงเรียนกันแล้ว ก็ขอให้ทำตัวดีๆกันหน่อยแล้วกัน อย่าไปก่อเรื่องเสียๆหายๆให้โรงเรียนเข้าใจมั้ย"
"...."
"เข้าใจมั้ย!"
"เข้าใจครับ!"
"อ้อ! ม.5/1 วันนี้มีเพื่อนใหม่ย้ายมาจากโรงเรียนอื่นเค้าจะย้ายมาเรียนกับเราที่นี่ อยากให้พวกเธอดูแลเพื่อนหน่อยนะ"
"ทำไมถึงย้ายมาตอนม.5วะ!" ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่มีคนดันหูดีมาได้ยิน
"กูว่านะย้ายมาแบบเนี้ย! โดนไล่ออกมา ชัวร์" เจราลกระซิบกับผมเบาๆ
"จะบ้าหรอ คงไม่มั้ง ถ้าโดนไล่ออกเค้าคงไม่รับเข้ามาหรอก"
ทำไมใจมันหวิวๆ เหมือนจะเจออะไรซักอย่าง.."เอ้า เธอ.. เข้ามาได้"
"ใครจะไปรู้มันอาจจะไปมีเรื่องมาแล้วโดนไล่ออกมาก็ได้นะเว้ย! มันแบบ..." เจราลยังพูดไม่ทันจบก็โดนขัดขึ้นมาซะก่อน
"สวัสดีครับผม เกรย์ ฟูลบัสเตอร์"
"เออ! กูว่า โดนไล่ออกมาชัวร์"
เมื่อเห็นเด็กใหม่ผมก็ถึงกับเห็นด้วยกับเจราลมันทันที ทำไมยิ่งเกลียดถึงยิ่งเจอ.."แล้วผมก็ไม่ได้โดนไล่ออก.. แค่เบื่อโรงเรียนเก่า!" มันพูดพร้อมจ้องหน้าผมด้วยสายตาเย็นชา ซึ่งผมเองก็จ้องหน้ามันกลับไปเช่นกัน
"เอ้าๆๆ รู้จักเพื่อนแล้วนะ ถ้างั้นก็แยกย้าย วันนี้แค่มาดูห้องเฉยๆ จนกว่าจะถึงเที่ยงห้ามออกโรงเรียนเด็ดขาดนะ ตอนนี้สิบโมงกว่าๆ เอาเป็นว่านั่งอยู่ในนี้ไปก่อนแล้วกัน ห้ามออกไปเพ่นพ่านนอกห้องนะ!"
เมื่อครูพูดจบก็เดินออกไปทันที มาเพื่อพูดอย่างเดียวหรอฟร๊ะเนี่ย!!"ทำไมเด็กใหม่ถึงเป็นเกรย์วะ! รู้มั้ยวะนัตสึ"
"จะไปรู้หรอ อยากรู้ก็ไปถามมันเองดิ"
"เออๆๆ กูลืมไป"
นอยด์ แต่เช้าเลยเว้ยวันนี้ตืด! ตืด!
โทรศัพท์ของผมสั่นเป็นจังหวะ เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นแฟนผมนั่นเองที่โทร. มา"ฮัลโหลครับ"
"แหมๆๆ มีคนโทร. หาแต่เช้าเลยนะครับ ไอ้คุณนัตสึ"
[ฮัลโหลเธอเป็นไงมั่ง ห้องดีป่าว?]
"ก็ดีครับอยู่ห้องเดียวกับเพื่อนทุกคนเลย แต่ก็ไม่ได้ดีเสมอไปนะ"
[เป็นอะไรรึปล่าวเธอ?]
"ไว้เจอกันแล้วเดี๋ยวเล่าไห้ฟังนะ แล้วนี่ห้องดีป่าว?"
[โอเคๆ ห้องก็ดีนะ.. อยู่ห้องเดียวกะเพื่อนเหมือนกัน]
"อื้ม ดีแล้ว"
[อืมม งั้นไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวเราไปก่อนนะ]
"อ่าครับๆ ไว้เจอกันครับ"
จบการสนทนา"เอ้อ เจราล เมื่อวานนี้มึงไม่ได้มากะพวกเรานี่หว่า"
"เออจริงด้วย" เสียงของทุกคนดังขึ้นมาเหมือนกะรอผมพูดอยู่กันเลยทีเดียว
"อะไรกันวะ"
"ไปไหนมา!" เสียงของพวกเราประสานกันสร้างแรงกดดันให้เจราลสูงขึ้นอีก
"ไม่ได้ไปไหน อยู่บ้าน"
"เออ.. โทร. ไปก็ไม่รับ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ แถมยัยเอลซ่ายังบอกว่ามาไม่ได้อีก นี่มันยังไงบอกพวกเรามาเดี๋ยวนี้" กาซีลพูดด้วยน้ำเสียงคาดคั้น
"ที่ไปไม่ได้ก็เพราะว่า อาหารเป็นพิษนอนท้องเสียอยู่ที่บ้านเนี้ย"
"โอ๊ะ!! นึกว่าเหตุผลมันจะดูสยิวกว่านี้ซะอีก!"
"อะไรครับคุณนัตสึจะสื่ออะไรครับ"
"ป๊าววววว ไม่ได้คิดอะไร๊!!"
"แหม.. เสียงต่ำเชียว"
"เออ วันนี้ว่างทั้งวันเลยอ่ะไปไหนกันดี"
"ไปห้องน้ำ"
"ไปทำห่านอะไรครับคุณนัตสึ"
"ป่าว ตอนเนี้ยกูจะไปห้องน้ำ มีใครจะไปด้วยปะ"
"ไม่ไป.. เสียวสันหลัง"
"เรื่องของพวกมึงเถอะ!"
เมื่อพูดเสร็จผมก็วิ่งออกมาจากห้องทันที ไม่ใช่ว่าปวดอะไรขนาดนั้นนะ ก็แค่อยากรีบไปรีบกลับ..
พอถึงห้องน้ำผมก็รีบทำธุระของตัวเองทันที พอทำธุระเสร็จผมก็ตรงไปยังอ่างล้างมือ แล้วก็พบกับคนที่ยืนล้างมืออยู่ก่อนแล้ว อ่างล้างมือมีสามอ่างและมันล้างอ่างตรงกลาง ทำให้ผมต้องไปล้างอ่างข้างๆมันอย่างช่วยไม่ได้"หึ! พักนี้เราเจอกันบ่อยเนอะ" เดี๋ยวนะ.. เสียงแบบเนี้ย
"นี่แกเองหรอ!!"
"ทำไม! ตกใจมากหรอที่เห็นชั้นน่ะ ทำไมโดนแฟนห้ามไม่ให้มีเรื่อง.. งั้นเราสองคนไม่ต้องมีเรื่องชกต่อยกันก็ได้นะ.. เรามีเรื่องอย่างอื่นกันก็ได้!" มันพูดพร้อมเอามือของตัวเองมาล็อคเอวผมเอาไว้และลูบแก้มของผม
"ทำบ้าอะไรวะ!"
"หึ! ไม่ดีใจที่ชั้นกลับมาบ้างรึไง นัตสึ" มันกระซิบที่ข้างหูของผมเบา
"ชั้นไม่ดีใจหรอก ถ้าลูซี่ไม่ให้มีเรื่อง แต่ถ้าลูซี่อนุญาติให้ชั้นมีเรื่อง ชั้นอาจจะดีใจที่แกกลับมาก็ได้!เกรย์"
"นั่นสินะ!" มันพูดพร้อมเดินออกไปจากห้องน้ำ
ผมได้แต่คิดไว้ในใจว่า จะไม่เจอมันอีก แต่อยู่ห้องเดียวกันยังไงก็ต้องเจอกันอยู่แล้ว
ผมเดินขึ้นมาบนห้องอย่างไม่รีบร้อนนัก นี่ก็สิบเอ็ดโมงกว่าแล้วนี่เนอะเดี๋ยวก็ได้กลับแล้วแหละ"ทำไมมาช้าจังวะ ไปขี้มาหรอ"
"พ่อ-งง"
"เออ พวกกูว่าจะไปเดอะมอลล์กัน มึงจะไปด้วยกันป้ะ"
"อืม เบื่อๆว่ะ"
"เบื่อนี่จะไปไม่ไปวะ"
"ไปดิ จะเที่ยงแล้วเนี่ย ลงไปเลยดีกว่าม้างงง"
แล้วพวกมันก็นั่งคุยกันตามปกติ เมื่อผมหันกลับมา ก็เจอกับเกรย์ที่นั่งห่างจากผมไปสองโต๊ะกำลังคุยกับพวกเอลฟ์แมนอยู่ด้วย อะไรมันจะดวงซวยขนาดนี้วะเนี่ย ยิ่งเกลียดยิ่งเจอจริงๆ!!ตืด! ตืด!
"ฮัลโหล"
[ฮัลโหลเธออยู่ไหนอ่ะ]
"เราอยู่บนห้องเนี่ย เเล้วเธออ่ะ"
[เราอยู่หน้าโรงเรียน]
"หน้าโรงเรียนไหนทำไมมีแต่เสียงผู้ชาย?"
"ก็นั่นแหละ.. หน้าโรงเรียนเธอไง"
"อะไรนะ!!!" เสียงของผมคงจะดังมากถึงกับทำให้คนทั้งห้องหันมามองไม่เว้นแม้แต่เกรย์ "เดี๋ยวๆ เธออยู่กับใคร"
[อยู่คนเดียวออกมาหาหน่อยสิ (คนสวยชื่อไรอ่ะ มารอใครหรอ) มารอนัตสึ (นัตสึไหนวะ โอ๊ะเลิกยุ่งเหอะมีแฟนแล้ว) เธอออกมาหาเราหน่อยสินะ]
"เอ่อ.. ได้ๆๆ เดี๋ยวเรารีบไป รออยู่ตรงนั้นนะอย่าไปไหนนะ"
[จ้า]
ติ้ด!
"เฮ้ยเดี๋ยวกูรอหน้าโรงเรียนนะ เอากระเป๋ามาให้ด้วยนะ!!!"
"เออๆๆ รีบจังเลย"
ทางด้านลูซี่
"น่ารักจัง ขอเบอร์ได้ป้ะ"
"เอาไปเลย38"
"โห่!! ใจร้ายอ้ะ"
"เห้ย!! ไปๆๆ ไปจะไปไหนก็ไปเลยไป"
"อ้าว! เพื่อนของนัตสึนิ ชื่ออะไรนะ.."
"อ๋อเราสติง อยู่เซเบอร์อ่ะ มาหาคุณนัตสึหรอ เข้าไปรอข้างในดิ"
"เฮ้ย ไม่เอาเกรงใจ"
"ไปป่าวเดี๋ยวไปเป็นเพื่อน"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวนัตสึก็มาแล่ว"
"อ่อ เคๆ งั้นเราไปนะ"
"อื้ม! บาย"
กลับมาทางนัตสึ
"ลูซี่!!! แฮกๆๆ"
"อุ้ย! เธอเป็นไงมั่ง อ่ะทิชชู่" ลูซี่พูดพร้อมยื่นทิชชู่ให้กับผม
"ขอบใจ แฮกๆ แล้วนี่มาทำไมไม่บอกอ่ะ"
"โหย เธอก็อยากให้เซอร์ไพรซ์อ่ะ เป็นไงเซอร์ไพรซ์ป้ะ"
"เซอร์ไพรซ์มาก จะเป็นลม"
"จะเป็นลมเพราะวิ่งใช่มั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆ แล้วนี่เธอจะไปไหนรึปล่าว" ลูซี่ถามผมพร้อมกับหัวเราะท่าทางของผมเหมือนเธอจงใจแกล้งผมด้วยความใสซื่อของเธอ
"เธออย่าเสียงดังดิเราอาย"
"หึ้ย! เราไม่อายๆ ฮ่ะๆ เธอก็อย่าอายสิ"
"เราว่าจะไปเดอะมอลล์กัน แล้วนี่เธอจะไปกับเราป้ะ"
"เดินกับนัตสึหรอ.. ไปดิ"
"งั้นรอแป๊ป รอเพื่อนเราก่อน"
ระหว่างที่ผมกำลังยืนรอพวกเพื่อนๆตัวแสบอยู่เกรย์ก็เดินออกมาพอดี"อ้าวเกรย์ กลับแล้วหรอ" เอาเข้าแล้วไง ลูซี่ค้าบ อย่าไปทักมันสิ
"ไม่อ่ะ เดี๋ยวไปที่อื่นต่อ"
"อ๋อ งั้นไม่กวนละ บาย อ้าวเธอลาเพื่อนหน่อยสิ"
"ไปลามันทำไมลาไปมันก็ไม่ไปสู่สุขคติอยู่ดีนั่นแหละ"
"ชั้นเองก็ไม่ได้ต้องการคำลาจากผู้ชายเท่าไหร่ ฟังแล้วมันขนลุก" พอพูดเสร็จมันก็เดินออกไป ด่าแล้วชิ่งนี่หว่า
"ยังไม่ดีกันอีกหรอ"
"อืม แต่ก็ไม่ได้ไปมีเรื่องกันนะ"
"จ้า ถ้าไม่มีเรื่องก็ไม่มีเรื่องแต่จะดีกว่านี้ถ้าดีกันนะ"
"ช่างมันเหอะ เพื่อนมาละ ไปกันเถอะ"
"อ่ะนัตสึนี่กระเป๋า"
"เค ขอบใจ ไปเลยป้ะ"
"ไปดิครับรอไรล่ะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น