"ไอสัส!!"
ตุ้บ!!
ก่อนที่ชายร่างใหญ่จะได้ทำอะไร นัตสึก็เตะเข้าที่ท้องของมันอย่างเต็มแรง จนมันล้มลงไป แล้วดึงโรเมโอออกมา
"เป็นไรป่าว"
"ม..ไม่เป็นไรครับพี่นัตสึ"
ชายที่ถูกเตะกัดฟันแน่น ก่อนจะตวัดสายตามามองนัตสึ"มึง!.."
"ถ้ามึงจะเล่นอย่างนี้กับพวกกูอ่ะนะ กลับไปดูดนมแม่มึงเถอะ สมควรและที่กลุ่มมึงตกอันดับ!" นัตสึชี้หน้าด่าชายที่อยู่ใต้เท้าก่อนจะเดินมาหาพวกมิสกันที่อยู่ข้างหลัง
"มึงจำไว้เลยนะ ถ้าคนของกลุ่มกูเป็นอะไรเพราะพวกมึงเป็นต้นเหตุล่ะก็นะ.. มึง-ตาย-แน่!" มิสกันพูดไว้แค่นั้นก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ชายร่างใหญ่นอนกัดฟันอยู่ตรงนั้นเพราะฝีมือของนัตสึ
"เฮ้อ.. ที่จริงให้ฮิวจ์มาคนเดียวก็ได้นิ.." มิสกันพูดอย่างเซ็ง จนโดนนัตสึแขวะอย่างเอือมๆ
"เฮีย ผมก็ไม่เห็นว่าเฮียจะทำอะไรมันเลยนิ-*-"
"ป่านนี้ฮันนี่มึงคงไปอยู่กับไอลักซัสแล้วล่ะม้าง.." ฮิวจ์ที่เงียบอยู่นานพูดลอยหน้าลอยตาเลยโดนสายตาดุๆจากมิสกันไปหนึ่งที
"เออ แล้วไหนมึงบอกว่าแม่มึงโทรตาม?? แล้วทำไมมึงมาอยู่นี่วะ" นัตสึหันไปถามเจราลอย่างงงๆ
"ก็..แม่กูอ่ะ"
"???"
"แม่กูไง!"
"อ้อ! ผู้หญิงที่ไม่ใช่ยัยเอลซ่าใช่ม้ะ"
"เออ.. เลิกแล้วด้วย แล้วทำไมโรเมโอถึงโดนพวกนั้นเล่นวะ" เจราหันไปตอบนัตสึเสร็จแล้วก็หันไปถามโรเมโอ
"ก็ผมไปเข้าห้องน้ำอ่ะ แล้วไปเจอพวกมัน พวกมันแค้นพวกพี่มากมันเลยไล่ตีผมเพราะว่าผมอยู่กลุ่มพวกพี่อ่ะ" โรเมโอหันมาตอบ
"โทษเว้ยๆ แต่ยังไงอ่ะ อยู่กลุ่มพี่ก็ดีกว่าอยู่กลุ่มอื่นเป็นร้อยเท่าว่ะ" มิสกันกอดคอโรเมโอเเล้วพูดยิ้มๆ
"เช่นกลุ่มใครล่ะครับพี่"
"เช่นกลุ่มไอลักซัสไง เเน่นอนว่า กลุ่มเราดีกว่ากลุ่มไอลักซัสเป็นไหนๆ"
กลุ่มลักซัส???"เออ เฮียเมื่อคืนทำไรไว้กับผมยังไม่เคลียนะ" นัตสึที่ดูเหมือนจะนึกได้หันมาถลนตาใส่มิสกันอย่างเคืองๆ
"ทำอะไร ไม่มีๆ" มิสกันตอบเสียงสูง
"วันหลังไม่เอาแล้วนะเฮีย แม่งไม่โอเคว่ะ"
"ทำไมวะ" มิสกันจ้องนัตสึอย่างจับผิด
"ก็.. ก็เนี่ยผมมาเรียนไม่ทันเพราะเฮียเนี่ยแหละ"
"อ๋อ เกิดรักเรียนขึ้นมาอีก"
"ไม่ใช่เฮีย หยุดตั้งแต่วันที่2นี่มันก็ไม่ใช่และ"
"เออ ขอโทษๆ แล้วนี่มึงจะไปไหนต่ออ่ะ" มิสกันหันไปถามนัตสึ
"ไม่รุ้ดิ กลับบ้านมั้ง"
"มั้ง??"
"ก็.."
ตืด! ตืด!
ชิบผาย!
นัตสึตาโตทันทีเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรมา"เอ่อ เฮียจะไปต่อป่าวอ่ะ"
"ไม่รู้ว่ะ เบื่อๆอ่ะ" มิสกันตอบพร้อมทำหน้าบูดๆ
ตืด!
อะไรกันนักกันหนาวะ'ไม่รับสายกู มึงตายแน่!'
อึก!
รู้สึกสังหรไม่ค่อยดี..''มึงจะอะไรกับกูนักหนาเนี่ย ก็บอกแล้วว่ากูไม่กลับบ้าน ''
'งั้นก็..ไปนอนบ้านกูไง '
"ถ้ามันเสี่ยงเสียตัวรอบ2นะ จ้างยังไงกูก็ไม่ไปหรอก! ไอโง่!!!"
หึ! ปิดเครื่องไปเลย! จบ!!!"อ้าวๆ บังเอิญจริง เจอกันอีกและ!" ลักซัสกับผองเพื่อนที่มาจากไหนไม่รู้เดินมาดักหน้าพวกเรา
ไม่มีไอเกรย์.. ค่อยดีหน่อย"บังเอิญหรือตั้งใจกันแน่.." ฮิวจ์หันไปถามลักซัสที่เอาแต่จ้องเพื่อนซี้ของตัวเองอยู่
"ไม่รู้สิ.. จะให้บังเอิญหรือตั้งใจดีอ่ะ"
"เฮ้อ.. เบื่อหมามันเห่าหอนแถวนี้ว่ะ ไม่มีใครให้อาหารรึไงครับ" เจราลที่อยู่ข้างหลังพูดขึ้น
"ปากดีนักนะมึง" ลักซัสทำท่าจะเดินเข้ามาแต่นัตสึห้ามไว้ก่อน
"กูว่าพอเหอะ ตรงนี้คนเยอะนะเว้ย!" ลักซัสตวัดสายตามามองนัตสึทันที แต่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นสายตาเจ้าเล่ห์แทน
สานตานั้นมันอาไร๊!!!ฟึบ!
เฮือก!!!
นัตสึถูกใครบางคนปิดปากแล้วดึงออกไปโดนที่ไม่ให้คนอื่นรู้ มีแต่พวกของลักซัสเท่านั้นที่รู้"ยิ้มอะไรของมึง" มิสกันพูดด้วยสายตาที่ไม่ไว้ใจสุดๆ
"ปล่าว..ไม่มีอะไร.. แต่ว่าไปเดทกันมั้ยจ๊ะ"
"ไปกับพ่อมึงเถอะ! เจราลกลับบ้านเว้ย" มิสกันพูดพร้อมเดินออกไปด้วยใบหน้าไม่สบอารมสุดๆ มีแต่เจราลที่ยืนเกาหัวแกรกๆอยู่ตรงนั้นด้วยความงง
"เออ.. เอ้า นัตสึไปไหนวะ เฮ้อ..กลับไปแล้วมั้ง ช่างมันเถอะ" เจราลพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินตามพี่ชายของตัวเองไป
"อ่อยอูไอสัส"
"พูดกับผัวอย่างนี้หรอฮะ!?"
"ไอสัสเกรย์!! ใครเป็นเมียมึง!"
"มึงไง.." เกรย์พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยมีแต่นัตสึที่ยืนกัดฟันกรอดอย่างเจ็บใจ
"อะไรกับกูนักหนาฮะมึงอ่ะ" นัตสึมองหน้าเกรย์อย่างไม่ไว้ใจ
"ทำอะไรกับกูไว้อย่าคิดว่ากูจำไม่ได้นะครับ" เกรย์จ้องหน้านัตสึอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
"จริงๆกูก็กะจะให้มึงเป็นหมันเลยนะเว้ย แต่กูก็สงสารว่ะ กลัวไม่มีไว้ทำพันธ์ุ"
"ไม่ต้องห่วงหรอก.. ยังไงมึงก็ท้องไม่ได้อยู่แล้ว! มานี่!!" เกรย์พูดพร้อมฉุดกระชากลากถูนัตสึให้เดินมากับตนอย่างแรง
"ไอเชี่ยกูไม่ไปกับมึง!" ด้วยความรำคาญเเละความใจร้อนของคนตัวสูง เกรย์จึงใช้หมัดของตัวเองต่อยเข้าที่ท้องน้อยของนัตสึ เพื่อที่จะให้นัตสึสลบลงไป
"มึง..อึก.."
...................................................................................................................................................................
คนตัวสูงมองร่างที่ไม่ได้สติอยู่บนเตียง แล้วกระตุกยิ้มออกมา"อืม.." ร่างเล็กเล็กที่นอนอยู่บนเตียงขยับตัวเล็กน้อย เปลือกตาสวยค่อยๆปรือตาขึ้นมาน้อยๆ แล้วกระพริบตาหลายๆทีเพื่อปรับโฟกัส พอปรับโฟกัสเสร็จก็ลุกพรวดพราดขึ้นมา หันไปทางซ้าย.. แล้วพอหันมาทางขวา.. "เชี่ย!!!!"
"ตกใจอะไรมึง" เกรย์ถามนัตสึด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"ที่นี่ที่ไหน!"
"ห้องกู"
"??? มึงพากูมาห้องมึงทำไมวะ" นัตสึถามพร้อมถอยหนีไปข้างหลัง
"นั่นดิ ทำอะไรดีน้า" พอเกรย์พูดจบก็เดินเข้ามาใกล้นัตสึและกระโดดคร่อมร่างของนัตสึทันทีโดยไม่ทันให้นัตสึรู้ตัว
"ไอเชี่ย ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะมึง!!"
"ออกให้โง่หรอ กว่าจะพามึงมาถึงนี่เลือดตาแทบกระเด็นจะให้กูปล่อยไปง่ายๆ เนี่ยนะ- -" เกรย์พูดพร้อมจับข้อมือบางทั้งสองข้างกดลงกับเตียง พร้อมกับบดขยี้ริมฝีปากนั้นอย่างรุนแรง
"อื้อ อื้มมม" นัตสึดิ้นพล่านทันทีที่เกรย์เบียดริมฝีปากลงมา มือหนาที่จับข้อมือบางเอาไว้ก็เกินจะรับไหว
กริ๊ก
"ม..มึงจะทำอะไร" นัตสึตาโตเมื่อเกรย์หยิบกุญแจมือออกมาจากลิ้นชัก
"มึงดิ้นทำไมล่ะ กูหงุดหงิดแล้วนะ!" เกรย์พูดพร้อมจับข้อมือที่ดิ้นไม่หยุดของนัตสึใส่กุญแจมือแล้วไปติดกับหัวเตียง
"ไอสัสเกรย์ ไอซาดิสต์!! มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลยนะ อ๊ะ.. เชี่ย เจ็บ!!" นัตสึแหกปากลั่น มือที่เหลืออีกข้างดันอกแกร่งที่ก้มมารังแกตัวเองอีกรอบ ปากหยักดูดดันจนเจ็บไปหมดนัตสึเม้มปากแน่นเมื่อรู้ตัวว่าคนด้านบนกำลังจะรุกล้ำริมฝีปากของเจ้าตัวเกินไป อต่ความอดทนของคนด้านบนก็ไม่ได้มีมากนัก เกรย์ใช้มือของตัวเองดึงปลายผมของนัตสึ เพื่อให้คนใต้ร่างเผยอปากออก และมันก็ได้ผล
"อื้อ!! อื้อออ อื้มมม" เสียงครางในลำคอไม่ได้ส่งผลให้คนด้านบนหยุดกระทำใดๆบนตัวของร่างเล็กแม้แต่น้อย คนด้านปลดกระดุมเสื้อของนัตสออกเร็วๆ ลิ้นร้อนเกี่ยวรัดกันไปมาจนนัตสึขมวดคิ้ว มือหนาไล้ลงไปตรงยอดอกสีหวานที่แข็งเป็นไตเพราะแรงอารมที่กำลังพัดสูงขึ้น
"ไอสัสเกรย์! อ๊ะ! อื้ออ" นัตสึครางออกมาทันทีที่เกรย์ก้มลงมาใช้ปากคลอเคลียกับยอดอกสีหวานของตัวเอง มือข้างที่ว่างก็ไล้ไปทั่วเรือนร่างอย่างจาบจ้วง มือหนาเลื่อนต่ำลงไปในกางเกงที่ร่างบางใส่มา
"อ๊ะ! อย่าจับนะ! อื้ออ" มือที่ว่างอยู่ของนัตสึดันอกแกร่งออกทันทีที่เกรย์จับส่วนอ่อนไหวของตนเอง เกรย์เห็นท่าทีของนัตสึก็กระตุกยิ้มออกมาทันที
ผู้ชายอะไร.. น่าฟัดชิบผาย!"อื้อ! ไอเชี่ยเกรย์ อ๊ะ หยุดนะมึง! อื้ออ อ๊ะ.." เสียงครางหวานจากลำคอของนัตสึเรียกรอยยิ้มของคนด้านบนได้ไม่ยาก เกรย์ก้มลงมาปิดปากของนัตสึทั้งที่มือยังไม่หยุดกระทำกับร่างกายของคนใต้ร่าง
"อื้ออ อื้มมม" มือที่ว่างอยู่ของนัตสึก็ทุบตีคนด้านบนทั้งที่ไร้เรี่ยวแรงมือที่ว่างของเกรย์จับข้อมือของคนที่ทุบตีตัวเองอยู่กดลงกับเตียง ริมฝีปากก็เลื่อนลงมาขบเม้มตามลำคอของนัตสึจนเกิดรอยแดงเต็มไปหมด
หึ! รอยเก่ายังไม่ทันหายเลยนะเนี่ย.."หึ! ชอบใช่มั้ยล่ะ น้ำมึงเปื้อนกูหมดแล้ว"
"กูเกลียดมึง ไอสัส!"
"หรอวะ! เกลียดได้เกลียดไปเถอะครับเมีย..กูจะทำให้มึงลืมผู้หญิงที่มึงนอนไปเลยเป็นไง" เกรย์พูดเสียงเหี้ยมก่อนจะไล้ปลายลิ้นลงไถึงหน้าท้องแบนราบที่หดเกร็ง ขาเรียวถูกจับอ้าออกได้อย่างง่ายดายมือหนาจับขาเรียวอ้ากว้างขึ้นอีกก่อนจะใช้โพรงปากครอบครองส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กที่ใกล้ปลดปล่อยเต็มที นัตสึตัวสั่นระริกทันทีที่ส่วนอ่อนไหวของตนเองถูกครอบครองด้วยโพรงปากร้อนของอีกคน
"อื้มม อื้ออออ อ..ม ไม่เอา อื้มม" มือบางยกขึ้นปิดปากที่ปล่อยเสียงน่าอายออกมา สะโพกบางค่อยๆตอบรับคนด้านบนอย่างไม่น่าให้อภัย เกรย์บีบลงบนท่อนขาที่พาดอยู่บนไหล่กว้างขณะที่ตัวเองกำลังกลืนกินท่อนเนื้อบนตัวนัตสึที่ปล่อยน้ำออกมาอย่างชัดเจน
"อ๊ะ อ๊าา ม..ไม่ไหวแล้ว อื้อออ" นัตสึร้องออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำมือบางเลื่อนลงไปขยุ้มกลุ่มผมของเกรย์เพื่อระบายอารม เกรย์แค่ส่งลิ้นรูดไปมาบนแก่นร้อนก่อนจะดูดแรงๆตรงส่วนปลายแล้วคายออกมา
"ไง..จะไม่เอาอีกมั้ยล่ะ"
อึก!
"ว่าไงล่ะ.." ร่างเล็กกระตุกทันทีเพราะยังไม่ถึงปลายทาง นัตสึกลืนน้ำลายอึกใหญ่ๆเมื่อรู้สึกถึงอันตรายที่กำลังมาเยือนประตูหลังของตัวเอง เมื่อเกรย์ส่งมือของตัวเองมาลูบๆบนช่องทางด้านหลัง เกรย์ไล้ปลายนิ้วไปมาก่อนจะประกบปากเข้ากับนัตสึอย่างดูดดื่มปลายลิ้นตวัดเกี่ยวกันไปมาก่อนที่ความเจ็บจะแล่นเข้ามาแทนที่
"อื้อ!!.." เกรย์กดนัตสึลงกับเตียงแล้วรีบขยายช่องทาง นัตสึทุบลงบนอกกว้างเต็มแรงเพราะความเจ็บ เกรย์ถอนปากออกแล้วก้มลงจัดการกับกางเกงของตัวเองทันที เพราะเขาเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
"ไอสัสเกรย์!..ไม่เอาไอสัส!" นัตสึโวยวายออกมาทันที เมื่อเห็นท่อนเนื้อของอีกฝ่ายเต็มตา เกรย์จับมันรูดสองสามครั้งทั้งๆที่ยังอยู่บนตัวของนัตสึ
"เงียบเถอะ กูรู้มึงอยาก"
"ไอสัส..อ๊ะ..อ๊าาา" นัตสึกรีดร้องออกมาทันทีเมื่อเกรย์ถูท่อนเนื้อไปมาแล้วกดเข้ามาทางช่องทางด้านหลังโดยที่นัตสึไม่รู้ตัว มือบางจิกเล็บลงบนแขนแกร่งที่คร่อมอยู่บนตัวเขาจนคนที่คร่อมนัตสึอยู่อดซี้ดปากไม่ได้
"อืมม"
"อ่ะ..ป ปล่อย อ๊ะ" นัตสึพูดออกมาทั้งน้ำตา ใบหน้าหวานสะบัดไปมาเพราะเกรย์เริ่มขยับสะโพกเข้าออกโดยไม่รีรอ
"อืมม นัตสึ.." ร่างหนากระแทกกายเข้าใส่อย่างรุนแรงเพราะผนังอุ่นร้อนด้านในตอดรัดเขาจนแทบจะทนไม่ไหว
"อ๊า..อ๊า จ..เจ็บ อ๊าา" นัตสึร้องด้วยความเจ็บปนความรู้สึกแปลกๆที่แทรกแซงเข้ามา มือบางเผลอขยุ้มที่นอนแน่น ในขณะที่ร่างกายโยกโยนไม่เป็นทิศทาง เกรย์เอื้อมมือไปปลดกุญแจมือพร้อมกับหยัดกายเข้าใส่นัตสึเต็มที่
"อืมมม" เกรย์ครางในลำคออย่างพอใจพร้อมกับก้มลงไปเบียดริมฝีปากสีสดอีกครั้ง
"อ๊ะ อ่ะ.. ตรงนั้น..อ๊ะ อ๊าาา" เกรย์แสยะยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อกระแทกโดนจุดกระสันของร่างบางใต้ร่าง เกรย์ตั้งใจกระกระแทกที่จุดเดิมซ้ำๆแล้วมันก็ได้ผล ยิ่งกระแทกจุดเดิมซ้ำๆร่างบางใต้ร่างก็จะครางเสียงหวานออกมามากยิ่งขึ้น
"อ๊ะ อ๊ะ อ..อึก ก..เกรย์.. อ๊าา อื้อออ" นัตสึครางมือบางก็ขย้ำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ไปหมด ขาเรียวเกี่ยวรัดสะโพกของเกรย์ที่เล่นกระแทกเข้าใส่ไม่ยั้งเพราะเจอจุดกระสันจนเตียงโยกอย่างรุนแรง
"อือ อืมม" เกรย์ก้มลงดูดทั่วตัวของนัตสึอีกรอบ มือหนาส่งไปรูดรั้งแกนเนื้อของนัตสึอีกรอบเพื่อให้นัตสึมันดีดดิ้นสุดๆ
"อ๊า อึก หยุดนะ! อ๊ะ อ๊าา"
"หึ ครางไม่ลืมหูลืมตาเลยนะมึง" เกรย์พูดเสียงเยาะเย้ยเต็มที่ ไม่ชอบให้มันรู้ไปรัดจนทำให้อารมเขาพลุ่งพล่านแบบนี้
"อ๊ะ ม..ไม่ไหว.."
"ไปพร้อมๆกันซิครับที่รัก.." เกรย์หัวเราะร้ายกาจก่อนจะปล่อยมือจากท่อนเนื้อร้อนที่เริ่มปล่อยน้ำออกมาบ้างแล้วแล้วรีบเสือกตัวเข้าไปในช่องทางร้อนที่บีบรัดจนเกรย์อยากจะขย้ำคนใต้ร่างให้รู้แล้วรู้รอด
"อ๊ะ..อ๊ะ อ๊าา" มือหนาของเกรย์จับสะโพกบางเอาไว้แล้วกระแทกรุนแรงจนนัตสึกระตุกไปพร้อมๆกันด้วย
"อ๊า..ย..อย่าปล่อยในนะมึง..อ๊ะ" เสียงครางดังลอดออกมาเมื่อร่างบางปล่อยตัวที่เอนเข้าหาเกรย์เต็มที่หลังจากปล่อยน้ำรักเต็มๆ พูดไม่ทันขาดคำเกรย์เองก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของนัตสึเต็มๆ
"อึก!.." นัตสึเบิกตาโพลงพร้อมกับเกร็งหน้าท้องทันทีที่เกรย์ปล่อยน้ำรักเข้าไป เสียงหอบหายใจดังประสานกันทั้งคู่ เมื่อความอยากหายไปความเจ็บก็เข้ามาแทนที่
"อ..ออกไป.."
"อย่าบ่น.." เกรย์พูดพึมพำก่อนจะก้มลงไปดูดตรงไหปาร้าซ้ำๆให้เกิดรอยแดง
"โอ้ย! อะไรอีกเนี่ย!.." นัตสึหันมาถลึงตาใส่คนที่อยู่ๆก็ถอนตัวออกไปแล้วจับเขาพลิกท่าคลาน
"สัส! กูไม่เล่นท่าด้อกกี้กับมึง!!"
"หึๆ กับมึงกูว่าต้องจัดหลายๆท่าหน่อยว่ะ"
"สัส ไม่เอากูจะนอนเว้ย!"
"ไม่เอา"
"แต่กู อื้ออ ไอสัสเจ็บ! อื้ออ" นัตสึเถียงไม่ออกทันทีเพราะอยู่ๆเกรย์ก็ส่งท่อนเนื้อร้อนเหมือนถูกไฟเผาเข้ามาในช่องทางที่มีสารหล่อลื่นอยู่ก่อนแล้ว เกรย์หัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะเน้นๆในท่าทางที่เล่นเอานัตสึเจ็บไปหมด
ตอนนี้เทียงคืนกว่าแล้ว เจ้าของร่างสูงหลังจากที่อาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาสงบสติอารมอยู่ข้างนอก ส่วนนัตสึ..สลบคาอกเกรย์ไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้นอนสลบอยู่บนเตียง เจ้าของมือหนากดโทรศัพท์อยู่สักพักก็ส่งข้อความออกไป คนตัวสูงถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินมาที่เตียงที่มีร่างบางนอนอยู่
"เฮ้อ..ทำถูกแล้วล่ะมั้ง" ร่างสูงถอนหายใจน้อยๆก่อนจะล้มตัวลงกับเตียงแล้วเอาแขนของตัวเองมากอดร่างเปลือยปล่าวเอาไว้ก่อนจะลงสู่ห้วงนิทราไปตามๆกัน
แสงแดดยามเช้าแยงเข้ามาทำเอาร่างเล็กที่อยู่บนเตียงปรือตาขึ้นมา อย่างนึกรำคาญ"อือ.." ร่างบางขยับตัวเล็กน้อยแต่ก็ "อ..โอ้ย!" ความเจ็บแล่นเข้ามาทันทีที่ขยับตัวนัตสึตวัดสายตามองคนที่กอดตนเองอยู่ทันที นัตสึรวบรวมแรงที่มีเดินลงจากเตียงแล้วใส่กางเกงทันทีจากนั้นก็ยกขาขึ้นมาถีบเข้าตัวของคนที่นอนอย่างสบายใจอยู่บนเตียง
ตุ้บ
"อ..โอ้ย! อะไรวะเนี่ย.." นัตสึเห็นดังนั้นจึงวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
ตึง! ตึง!
"นัตสึ! ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!" เกรย์ทุบประตูห้องน้ำอย่างแรงเมื่อรู้ว่าคนที่เขาตกเตียงเป็นใคร
เรื่องอะไรจะออกไปให้โง่!"ไม่ได้ยินรึไงฮะ!"
"ต๊ายตาย โกรธหรอเนี่ย.." นัตสึพูดแหย่เล่นๆก่อนจะถือวิสาสะเดินไปอาบน้ำ นัตสึอาบน้ำโดยที่ไม่สนใจคนที่ทุบประตูอย่างบ้าคลั่งอยู่ข้างนอก
น้ำเย็นๆ ก็ทำให้โล่งดี.."เตรียมชุดให้กูด้วย วันนี้จะไปเรียน"
"ฮึ่ย!! อย่ามาสั่งน่า!"
ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆๆ
"โว้ย รู้แล้วๆ" เกรย์เกาหัวอย่างยุ่งเหยิงก่อนจะเดินไปเปิดประตู
"มีอะไร" เกรย์พูดด้วยน้ำเสียงเซ็งเมื่อเห็นคนที่มาเคาะประตู
"อี๋..โสโครก อาบน้ำบ้างรึปล่าวเนี่ย- - แล้วถอดเสื้อทำไม?"
"มีอะไรก็ว่ามา"
"ก็แค่มาจะมาปลุกกลัวว่าจะไปโรงเรียนสาย แต่คงไม่จำเป็นล่ะมั้ง..ไปล่ะ" เกรย์เบิกตาโพลงเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย
"ด..เดี๋ยว เวนดี้! ที่พูดเนี่ยหมายความว่าไงรู้เรื่องหรอ" เกรย์ถามเวนดี้ด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย
"เฮ้อ..เสียงดังซะขนาดนั้น ข้างบ้านจะได้ยินรึปล่าวก็ไม่รู้" เวนดี้พูดพร้อมเชิดใส่เกรย์
"แล้วพ่ออยู่รึปล่าวเนี่ย"
"ไม่อยู่ ไปต่างจังหวัดตั้งแต่เมื่อวันก่อนแล้ว ว่าแต่..เป็นไงคะพี่ชาย เจอมวยถูกคู่รึยังไงคะ"
"เอ่อ ก็..นิดหน่อย แต่ว่านะเวนดี้ ไปเอาชุดนักเรียนให้หน่อยสิ" เกรย์ทำหน้าเขินอายนิดหน่อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าปกติ
"นอกจากชุดนักเรียนแล้วยังต้องการอะไรอีกมั้ยคะ"
"อืมม ก็..เอากระเป๋า เข็มนักเรียน เข็มขัด อ้อ! เตรียมรองเท้าไว้ให้ด้วยนะ"
"อืมๆๆ งั้นก็รีบๆแล้วกันเดี๋ยวหนูจะไปโรงเรียนสาย" เวนดี้พูดก่อนจะเดินจากไป
ที่เหลือ..ก็แค่รอให้ไอตัวแสบมันอาบน้ำเสร็จ"พี่เกรย์! เปิดประตูหน่อย" เสียงของเวนดี้เรียกสติของเกรย์ที่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยได้เป็นอย่างดี
"อ่า แต้งกิ้วหลายๆนะเวนดี้"
"อืม เร็วๆล่ะ"
เดินไหวแน่เหรอไอนั่นน่ะ.. ไม่สิ- - มีแรงถีบเราตกเตียงเนี่ยคงไม่ต้องพูดถึงล่ะมั้ง..ตืด! ตืด!
"หืม? ใครโทรมาแต่เช้าฟร๊ะ!.." เกรยืเบิกตากว้างทันทีเมื่อเห็นคนโทรมา
"ห..ฮัลโหล.."
[ท่านเกรย์ นี่มันอะไรกันคะ! ข้อความบอกเลิกนี่มันคืออะไรกันคะ!]
"พอเถอะจูเบีย อ่านข้อความก็คงเข้าใจนะ"
ติ้ด!
"เฮ้อ.." เกรย์ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะล้มลงบนเตียงอีกรอบ
แกร็ก!
"หืม?" เกรย์ผงกหัวขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงคนเปิดประตู แต่ก็ต้องเบิกตากว้างอีกครั้งเมื่อเห็นนัตสึเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูปิดส่วนล่างแค่ผืนเดียว
"มองทำไมเล่า! เสื้อผ้าอยู่ไหนล่ะ" นัตสึพูดอย่างอารมไม่ค่อยดีเท่าไหร่ที่ถูกมองด้วยสายตาหื่นแบบนั้น
"เอ่อ..อยู่ตรงนั้น.." เกรย์พูดพร้อมชี้ไปที่ตู้เสื้อผ้าที่อยู่อีกทาง "เร็วๆด้วยล่ะ เดี๋ยวเวนดี้ไปโรงเรียนสาย"
"หึ! บอกตัวเองก่อนดีกว่านะแก.." เกรย์ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับมาเพียงแต่เดินเข้ามาหานัตสึที่กำลังถอยหลังหนีจนส้นเท้าของนัตสึชนกับขอบตู้เสื้อผ้าจึงรู้ว่าหมดทาง
กึก!
"ไง..จะไปเรียนรึจะไปขึ้นสวรรค์กันดี.." เกรย์พูดพร้อมใช้แขนของตัวเองกักตัวนัตสึเอาไว้
"อ่ะ..เดี๋ยวเวนดี้ไปโรงเรียนสายไม่ใช่รึไงเล่า!!"
"หึ! ก็คงงั้น" เกรย์พูดพร้อมเดินเข้าห้องน้ำไป
"ชิ!! คิดว่ากลัวรึไงฟะ"
