"อ..ไอโรคจิต!"
"ถ้าไม่จูบก็ไม่ต้องไป.." เกรย์พูดหน้าตาย ทั้งที่ตอนนี้กำลังกดนัตสึอยู่บนโซฟา
"มึงพูดเชี่ยอะไรเนี่ย ถ้ากูเป็นผู้หญิงกูจะไม่ว่ามึงเลยจริงๆนะ"
"แล้วไงอ่ะ มึงเป็นผู้ชายกูยังเอามึงได้เลย"
"ไอหน้าด้าน!!"
"เอ้า! จูบสิ ไม่อยากไปหาลูซี่รึไง.. " เกย์ยังคงพูดมาได้ด้วยหน้าเรียบเฉย ผิดกับอีกคนที่หน้าแดงเป็นลูกตำลึง..
อึก!
"แค่จูบก็จบใช่มั้ย.." คนใต้ร่างมองตาคนด้านบนนิ่งๆ
"จูบนะ.. ไม่ใช่เอาปากแตะ"
"..."
"..."
ตืด! ตืด!
"อื้มว่าไง.."
[มึงออกจากบ้านมายัง] เจราลพูดอย่างอารมเสีย
"เออๆๆ ออกมาแล้ว"
[มึงเหยียบให้มิดเลยนะ กูเหลืออยู่คนเดียวแล้วเนี่ย.. เฮ้ยลำคาญว่ะ!!!] เจราลพูดอย่างอารมเสียแล้วก็มีเสียงของพวกผู้ชายแซวขึ้นมา..
"เออๆ เดี๋ยวกูรีบไปแล้วนะ ฮ่าๆๆ"
[มาให้ไวเลยไอสาสส]
ติ้ด!
-Fairy Tail High School-
พอไปถึงหน้าโรงเรียน ก็เจอเจราลยืนอารมเสียอยู่ ส่วนข้างก็เป็นกลุ่มพวกของลักซัสยืนแซวเจราลกันอยู่ นัตสึขับรถของตนไปจอดเทียบฟุตบาตที่หน้าโรงเรียน นัตสึลดกระจกเเล้วยักคิ้วให้กลุ่มของลักซัสอย่างกวนๆ พอเจราลเห็นก็รีบวิ่งออกมาทันที
"เป็นไงวะมึง บริหารสเน่ห์หรอ ฮ่าๆๆๆ" พอเจราลขึ้นมาบนรถนัตสึก็แซวพร้อมปล่อยก๊ากออกมาทันที
"สัส ถ้ามึงไม่มากูกะจะกลับบ้านแล้วเนี่ย"
"โอ๋ๆ ไม่งอนๆ ฮ่าๆๆๆ"
"เชี่ยเอ้ย เออแล้วเมื่อคืนหนักหรอวะ"
"จริงๆก็ไม่ได้หนักอะไรหรอก แต่เฮียแม่งเอายาปลุกใส่แก้วให้กูแดก มึงว่ากูสมควรมาโรงเรียนป้ะล้ะ"
"จริงหรอวะ ฮ่าๆๆ เฮียแม่งแสบว่ะ"
"เออ ดิแม่ง"
"เฮ้ย แล้วรอยที่คอมึงเนี่ย ผู้หญิงที่ไหนวะซาดิสต์ชิบผาย" คำพูดของเจราลทำให้นัตสึสะอึกทันที
"ก็.. ผู้หญิงในบาร์นั่นแหละ เมาๆอ่ะเลยไม่รู้ว่าใคร"
"อ๋ออ น่าเสียดายว่ะ กูชอบซาดิสต์ๆ" เจราลพูดยิ้มๆ
"แบบยัยเอลซ่าอ่ะนะ"
"เออนั่นแหละน่ารักสาสสส"
"อืมม แล้วก็โหดสัสๆเลยด้วย" บทสนทนาของเพื่อนซี้ก็ยังดำเนินไปเรื่อยๆโดยมีเรื่องผู้หญิงเป็นหลักจนกระทั่งถึงหน้าโรงเรียนของลูซี่
ตืด! ตืด!
"ฮัลโหลครับ"
[อยู่ไหนแล้วเนี่ย]
"ตอนนี้อยู่หน้าโรงเรียนแล้วครับ จะให้เข้าไปรึปล่าว"
[เดี๋ยวเราเดินออกไปก็ได้ รออยู่หน้าโรงเรียนนั่นแหละ]
"โอเคๆ ไว้เดี๋ยวเจอกันนะ"
ติ้ด!
"มึง!!" เจราลพูดเสียงดังแล้วจ้องเขม็งมาที่นัตสึ จนเจ้าของรถต้องมองด้วยความตกใจ
"อะไรของมึงวะ"
"ทำไมมึงไม่บอกเมียมึงให้พาเอลซ่ามาด้วยว้าาา"
"โอ้ยย ไอควายเอ้ยย ทำไมมึงไม่โทรไปชวนเค้าเล่า โทรไปชวนอ่ะ" นัตสึพูดอย่างเอือมระอาเต็มที่
"เออว่ะ.. หึ้ย! โทรศัพท์ตังหมด ยังไม่ได้เติมเลย"
"โธ่ ไอควาย!!!"
"อะไรกันเนี่ย สองคนเนี้ย" ลูซี่เปิดประตูเข้ามาถึงกับผงะเมื่อนัตสึตะโกนด่าคนในรถ
"มึงอ่ะแฟนกูเห็นเลย" นัตสึผลักเจราลแบบเด็กทะเลาะกัน
"มึงอ่ะเสียงดัง" เจราลเองก็ทำแบบเดียวกับนัตสึ
"ก็มึงอ่ะ.."
"พอๆ พอเลยทั้งสองคน จะทะเลาะกันทำไมเนี่ย"
"ก็มัน../ก็มัน.."
"พอ.."
"โอเคๆ พอก็พอ มึงอ่ะ ไปเลยไปข้างหลังเลย" นัตสึยอมสงบลงเพราะลูซี่ช่วยพูดให้
"อะไรมึงวะ"
"มึงอ่ะไปนั่งหลัง แฟนกูนั่งนี่เว้ย"
"เออมึงนะ เจอแฟนแล้วลืมเพื่อนนะมึง" เจราลพูดเเบบงอนๆ แต่ก็ยอมลุกไปนั่งข้างหลังแต่โดยดี
"เออลูซี่ เอลซ่าไปไหนอ่ะ" ระหว่างที่ติดไฟแดงเจราลก็ถามลูซี่ขึ้นมา
"เอลซ่าไม่มา TwT"
"เฮ้อ.." นัตสึถอนหายใจอย่างเอือมๆ
-เดอะ มอลล์-
"อ๋อ ครับๆ เ)้นอะไรมาครับเนี่ย"
"เอ่อ.. ก็.." นัตสึก็อธิบายความเสียหายของโทรศัพท์ จนเสร็จธุระ
"นัตสึ ไปหาอะไรกินกันมั้ย" ลูซี่พูดอย่างอารมดีเช่นเคย โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครกำลังจ้องมองทั้งสองคนอยู่
"อืมม.. ไปดิ"
"หืมม ไปหาไรกินกันมั้ยย" เจราลพูดเลียนแบบแล้วทำตัวสะดีดสะดิ้งก่อนเดินตามทั้งสองคนไป
ระหว่างทางเดินลูซี่ก็ชวนคุยนั่นนี่ตลอดทางจนมาหยุดอยู่เรื่องหนึ่ง...
"อืมมม นัตสึ.."
"หืม?"
"ถ้าวันนึง มีแฟนเก่าเรามาขอเราคืน เธอจะทำยังไงหรอ.." ลูซี่พูดพร้อมกับแววตาที่เป็นกังวลแค่ชั่ววูบเท่านั้น
"ถามเราได้ไง เรื่องแบบนี้ต้องถามตัวเธอมากว่าว่าจะกลับไปหารึเดินออกมาเท่านั้นเอง" นัตสึตอบไปตามความคิด
"โห.. ไมรั้งเราเลยว่างั้นเถอะ!" ลูซี่พูดแบบงอนพร้อมเชิดหน้าไปหนึ่งที
"เอ้า! ถ้าเธอไม่รู้สึก ต่อให้เรารั้งยังไงเธอก็ต้องไปอยู่ดีนั่นแหละ มึงอ่ะ คิดว่าไง" นัตสึหันไปถามเจราลที่ยืนเงียบมานาน
"อืมมม กูก็คงจะทำแบบเดียวกับมึงนั่นแหละ"
"เห็นมะ.. ไปเถอะไปกินข้าวกัน"
"มึงเลี้ยงนะ" นัตสึอึ้งทันทีที่เจราลพูดออกมา แต่เพื่อนซี้ก็ยังไม่หยุดแค่นั้น ยังใช้นิ้วของตัวเองเกาที่คออีกต่างหาก เป็นสัญญาณให้รู้ว่า 'ถ้าไม่เลี้ยงมีซวย '
"ได้! ป๋าอยู่เเล้ว!"
"ฮ่าๆๆ ป๋าอยู่แล้ว.." ถึงหน้าตาจะยิ้มแย้มแต่ในใจของนัตสึกลับด่าทอเจราลอยูไม่ได้หยุด
"เอ้อ! นัตสึ ลืมไปเลยอ่ะ เมื่อวานเหมือนได้ยินเสียงเกรย์อยู่กับนัตสึนิ ดีกันแล้วหรอ"
อึก!
"เออใช่ เมื่อวานกูจำได้! มึงให้กูนั่งแท็กซี่ไปรับมึงที่บ้านไอเกรย์ด้วย"
อึก!
"เอ่อ.. หิวไม่ใช่หรอ อยากกินไรอ่ะเดี๋ยวเลี้ยง"
"เนื้อย่าง/เนื้อย่าง"
"โอเคเนื้อย่างนะ"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวให้คนที่บ้านมารับ"
"แล้วเค้าจะมาเมื่อไหร่อ่ะ"
"อืม เมื่อกี้บอกว่าใกล้ถึงแล้วอ่ะ นัตสึกลับเลยก็ได้เรารอคนเดียวได้"
"ฮึ่ย ปล่อยไว้คนเดียวได้ไง เดี๋ยวโดนฉุด" พอนัตสึพูดจบลูซี่ก็ยิ้มออกมาทันที
"เฮ้ย รถมาแล้วไปก่อนนะ บ๊าย บายนะนัตสึ บ๊าย บายเจราล"
"บ๊าย บายจ้า" เจราลโบกมือลาลูซี่อย่างอารมดี
"เยอะๆ เยอะไปละ" เสียงของนัตสึเรียกสติเจราลได้เป็นอย่างดี ทำให้เจ้าตัวอารมเสียทันที
ตืด! ตืด!
"ชิบผายแม่โทรตามไอสัส! ไปก่อนนะมึง"
"เออๆๆ"
ตืด! ตืด!
"ฮัลโหล" นัตสึกดรับอย่างไม่ค่อยมั่นใจเมื่อบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ โชว์เบอร์ที่ไม่คุ้ยเคยออกมา
[...]
"ฮัลโหล ถ้าไม่พูดจะวางแล้วนะ"
[วางไว้เดี๋ยวก็หายหรอก]
"ไอสัสเกย์"
[เกรย์เว้ย ไม่ใช่เกย์]
[จะกลับเมื่อไหร่]
"อืมม ไม่กลับ.."
[จะไปไหน]
"รู้ไปทำไม" เกรย์เงียบไปซักพัก
"อ้าวๆ จะไปไหนจ๊ะ น้องสาว" อยู่ๆก็มีผู้ชายร่างใหญ่เดินเข้ามาหานัตสึ
"น้องสาวพ่อมึงสิ.." พอนัตสึพูดจบชายร่างใหญ่ก็ทำท่าจะเอื้อมมือมาจับนัตสึแต่โดนมือของใครมาจับเอาไว้ก่อน
"อย่ามายุ่งกับคนของกู!"
"ก..เกรย์" นัตสึเบิกตาโพลงเมื่อเห็นว่าคนที่มานั้นเป็นใคร
"อะไร! ไปไหนกูไม่ไปกับมึง!"
"กลับบ้านไงอยู่ทำไมล่ะ"
"อะไร ไม่เอาไม่กลับบ้าน!" นัตสึคว้าต้นเสาแถวนั้นเป็นที่ยึด
"ไม่กลับบ้านแล้วจะไปไหน"
"ไปไหนก็ได้"
"งั้นไป.."
"ไม่เอาไม่ไปกับมึง.." คนตัวเล็กยึดต้นเสาไว้แน่น
"ทำไมรังเกียจกูหรอ.." เกรย์พูดพร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้
"พึ่งรู้ตัวรึไงฟะ!" นัตสึสถบอย่างอารมเสียเมื่อเกรย์ยื่นหน้าออกไป
เกรย์ออกแรงดึงในขณะที่นัตสึเผลอๆอยู่ มือที่ยึดเกาะเสาอยู่ก็หลวมลงไปทำให้ร่างเล็กหลุดมากระแทกกับอกแกร่งเต็มที่
"เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย!!" นัตสึตะโกนออกมาอย่างตกใจเมื่อร่างของตนเองอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวใหญ่
"ดิ้นทำไมล่ะคนมองเยอะแยะ" คำพูดของเกรย์ทำให้นัตสึชะงักทันที และค่อยๆไล่สายตาไปที่พื้นที่โดยรอบทีละนิด
"มึงก็ปล่อยกูสิ" นัตสึกัดฟันพูดพร้อมมองจิกเกรย์อย่างเคืองๆ
"อยากให้ปล่อยก็จูบกูสิ" เกรย์เลื่อนใใบหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างหูของนัตสึอย่างแผ่วเบา ทำให้คนในอ้อมแขนแทบซัดหมัดใส่ใบหน้าหล่อเหลานั่นเลยทีเดียว
"ไอเชี่ยเกรย์!! แฟนมึงเดินมานู่นแล้วไอสัส!"
"หืม?" เกรย์หันไปตามที่นัตสึบอกแต่มือก็ยังไม่ปล่อยให้คนในอ้อมแขนหนีไปไหน
"อึก! นัตสึ!!!" เกรย์ตะโกนลั่นทันทีเมื่อนัตสึตวัดขาของตัวเองเข้ากลางหว่างขาของเกรย์เต็มแรง
"ไปตายซะ! ไอโง่เอ้ย!" นัตสึรีบวิ่งออกไปที่รถของตัวเองแล้วขับออกไปทันที
[นัตสึเองหรอเนี่ย อยู่สิตอนนี้ที่ร้านไม่ค่อยมีคนด้วย จะมาหาหรอ] น้ำเสียงของนคที่ดูมีอายุตอบมาด้วยเสียงอารมดี
"อื้ม รอก่อนนะครัช"
ติ้ด!
"หวัดดีครัช"
"กวนเหมือนเดิมนะเรา แล้วเป็นไงมาไงเนี่ย ถึงได้มาหาแม่น่ะ เอ้ะ รึว่าจะลางร้าย" แม่ของนัตสึพูดพร้อมทำหน้าตกใจ
"ไม่ใช่ซะหน่อย!"
"แล้วอะไรล่ะ" แม่ของนัตสึพูดยิ้มๆ
"ก็แค่ยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้นี่นา.."
"ทำไมล่ะหืม.."
"ก็..เหมือนเดิมอ่ะแหละ" นัตสึตอบไปด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ ซึ่งคุณแม่คนสวยก็เข้าใจเป็นอย่างดี
"อืมม งั้นกินอะไรก่อนดีมั้ย"
"ไม่อ่ะผมกินมาแล้ว"
'เฮ้ยมึงกูมีไรให้ดู'
"อะไรของมึงเนี่ย ซีเรียสมาเชียว" เจราลไม่ตอบแต่กลับส่งรูปภาพมาแทน เป็นภาพของลูซี่กับโลกิห้อง4
'ทำไมสองคนนี้อยู่ด้วยกันวะ'
"มึงไปเอารูปมาจากไหน"
'เฮียส่งมาให้ดู เขาบอกว่าไปเจอที่มอล์เมื่อกี้'
"อืม"
[สิ้นสุดการสนทนา]
"มี๊ถามไรหน่อยดิ"
"ว่าไงล่ะ" แม่ของนัตสึตอบทั้งที่ยังทำอาหารตามออเดอร์
"ถ้าสมมุตมี๊เป็นผู้ชายอ่ะ แล้วถ้าเกิดวันนึงมี๊โดนผู้ชายที่มี๊เกลียดที่สุดข่มขืน หลังจากนั้นมี๊จะทำยังไงต่ออ่ะ" แม่ของนัตสึเบิกตาโพลงทันทีเมื่อนัตสึพูดจบ
"นัตสึแกเสียจิ้นให้ผู้ชายหรอ"
"ไม่ใช่มี๊!! ผมแค่อยากรู้ว่ามี๊จะทำยังไงต่อ เผื่อผมเจอกับตัวไง"
"อ๋อ.. นั่นสินะ ลูกมี๊ออกจะสวย"
"โอ้ย! เร็วๆ ตอบมาก่อน"
"อืม มี๊ก็คงจะไปอัดมันก่อน แล้วมี๊ก็จะลืมเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา แล้วก็..ก็คงจะหนีหน้าไม่ติดต่อเค้าล่ะมั้ง"
[เฮ้ยพี่ช่วยผมด้วย!!!]
"อะไรเนี่ย เป็นไรมึง"
[พี่ไอพวกนั้นอ่ะ มันไล่ตีผมอยู่อ่ะ เนี่ยตอนเนี้ยผมอยู่หลังมอล์อ่ะ]
"มึงอยู่กับใคร"
[คนเดียวเนี่ย!]
"เออ หลังมอล์ใช่มั้ยเดี๋ยวมึงรอแป๊ป"
ติ้ด!
"เฮีย ยังอยู่ที่มอล์ป่ะ"
[เออๆอยู่ๆ มีไรอ่ะ]
"เฮียไพวกนั้นมันตีโรเมโออยู่หลังมอล์อ่ะ เฮียไปช่วยมันหน่อยดิ"
[เออๆ เดี๋ยวกูเคลียให้.. บ๊าย บายนะจ๊ะฮันนี่ จุ๊บ]
"มีไรวะ" เสียงของฮิวจ์พูดขึ้นมาอย่างสงสัย
"มีเด็กโดนตีนอยู่หลังมอล์ว่ะ"
"เด็ก?"
"โรเมโออ่ะ โรเมโอ"
"อ๋ออ.. เอ้าไปดิ เดี๋ยวมันก็โดนกระทืบตายหรอก" ฮิวจ์หันไปบอกมิสกันที่ยังอำลาเมียมันไม่เสร็จ
"ไปนะจ๊ะฮันนี่ ม๊วฟ"
"เลี่ยนชิบผาย- -* ไปได้แล้ว!" ฮิวจ์แว้ดขึ้นมาอีกรอบเมื่อมิสกันยังอำลากันไม่เสร็จ
"ถ้าห่วงกันขนาดนั้น ฝากไว้กับกูก่อนก็ได้นะ.." เสียงของบุคคลที่ร่างบางไม่อยากได้ยินที่สุดก็ดังขึ้นมา
"ไอลักสัส!"
"ลักซัสหรอก"
"ไปดิเดี๋ยวเด็กมันก็ตายห่ากันพอดี!" มิสกันหันมาหามองฮิวจ์ที่ยืนงงอยู่ แล้วเดินไปพร้อมกับหยิบไม้แถวนั้นไปด้วย
"ทีกูชวนล่ะไม่ไปนะ.." ฮิวจ์พูดก่อนจะเดินตามไป
-ด้านหลังของเดอะ มอลล์-
"แฮก แฮก เชี่ย ทางตัน!"
"หึ! หมดทางแล้วสิมึง" คนตัวใหญ่หน้าตาค่อนข้างหล่อที่วิ่งตามมาพร้อมกับพวกของตัวเองมาปิดทางหนีเอาไว้
"มึงรู้มั้ย พี่มึงทำอะไรกับกูไว้" คนตัวใหญ่พูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้
"กูจะไปรู้มั้ยเล่า!!" คนที่ตัวเล็กกว่าเดินหนีจนร่างกายตัวเองติดกับกำแพงด้านหลัง
"หึ! ไม่รู้ก็ไม่เป็นไรเว้ย เดี๋ยวกูจะทำให้มึงรู้เองก็ได้.." คนตัวใหญ่พูดพร้อมชูกำปั้นของตัวเองขึ้นมาเหมือนจะต่อย
"พวกมึงแม่งกากว่ะ ทำอะไรพวกกูไม่ได้เลยมาลงกับเด็กมันงั้นซิ" ผู้มาใหม่เหยียดยิ้มอย่างเย็นๆ
"ห..เฮีย!!"
"โผล่หัวมาซักทีนะมึง!"
พลั่ก!
ชายร่างใหญ่ส่งสัญญาณให้เพื่อนของตัวเองเพื่อที่จะเข้ามาตีมิสกัน แต่มิสกันใช้ไม้ที่ถือมาด้วยฟาดเข้าที่ท้องของคนที่จะมาเล่นงานเต็มเปา
"ทำไม.. อิจฉาพวกกูหรอที่ตอนนี้กลุ่มพวกกูดังกว่าน่ะ"
"ไอสัส! "
"ทำไม.. ทนไม่ได้หรอ"
"เฮียเป็นไงมั่ง!!!"
"อ้าว! มาช้าจังวะ นัตสึ อ้าวเจราลก็มาหรอวะ" ฮิวจ์หันไปถามนัตสึกับเจราลที่ตอนนี้หอบอยู่
"นู่นไง.." ฮิวจ์ชี้ไปที่โรเมโอที่ตอนนี้ เหมือนจะเป็นตัวประกันอยู่
"ไอสัสนั่นทำน้องกู!"
"เห้ยๆๆ เย็นเว้ย เดี๋ยวเฮียจัดเอง.." มิสกันยึดร่างนัตสึเอาไว้ แล้วหันไปพูดกับอีกคน "มึงอ่ะ กูว่าปล่อยน้องไปเหอะแล้วมาเจอกับกูดีกว่า"
"เออ! กูปล่อยแน่" ชายร่างใหญ่ที่จับโรเมโออยู่ควักมีดออกมา
"อย่านะมึง!!"
"เอ้า! จูบสิ ไม่อยากไปหาลูซี่รึไง.. " เกย์ยังคงพูดมาได้ด้วยหน้าเรียบเฉย ผิดกับอีกคนที่หน้าแดงเป็นลูกตำลึง..
อึก!
"แค่จูบก็จบใช่มั้ย.." คนใต้ร่างมองตาคนด้านบนนิ่งๆ
"จูบนะ.. ไม่ใช่เอาปากแตะ"
จูบเดียวเอง.. แค่จูบเอง..คนตัวเล็กค่อยๆเอื้อมมือไปจับใบหน้าของคนตัวสูงเเละโน้มมันลงมาประทับกับริมฝีปากอวบอิ่มของตนทันที
เพียงเท่านี้ ทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับคืนสู่ความเงียบสงบ..ร่างเล็กไม่ได้ทำอะไรไไปมากกว่านั้น จนกระทั่งผ่านไปหลายวินาที เมื่อคนตัวสูงเริ่มขยับปากคนใต้ร่างจึงผละออกมาทันที
"..."
"..."
ไม่รู้ว่าตอนนี้คนตรงหน้าทำสีหน้าแบบไหนเพราะคนตัวเล็กมองเสไปทางอื่นแทน.."ค..แค่นี่ก็พอใช่มั้ยล่ะ.." ร่างเล็กพูดรัวเร็วด้วยความประหม่า และใช้มือของตัวเองดันร่างสูงให้ออกห่างจากนั้นก็วิ่งไปและออกรถไปทันที
ตืด! ตืด!
"อื้มว่าไง.."
[มึงออกจากบ้านมายัง] เจราลพูดอย่างอารมเสีย
"เออๆๆ ออกมาแล้ว"
[มึงเหยียบให้มิดเลยนะ กูเหลืออยู่คนเดียวแล้วเนี่ย.. เฮ้ยลำคาญว่ะ!!!] เจราลพูดอย่างอารมเสียแล้วก็มีเสียงของพวกผู้ชายแซวขึ้นมา..
"เออๆ เดี๋ยวกูรีบไปแล้วนะ ฮ่าๆๆ"
[มาให้ไวเลยไอสาสส]
ติ้ด!
-Fairy Tail High School-
พอไปถึงหน้าโรงเรียน ก็เจอเจราลยืนอารมเสียอยู่ ส่วนข้างก็เป็นกลุ่มพวกของลักซัสยืนแซวเจราลกันอยู่ นัตสึขับรถของตนไปจอดเทียบฟุตบาตที่หน้าโรงเรียน นัตสึลดกระจกเเล้วยักคิ้วให้กลุ่มของลักซัสอย่างกวนๆ พอเจราลเห็นก็รีบวิ่งออกมาทันที
"เป็นไงวะมึง บริหารสเน่ห์หรอ ฮ่าๆๆๆ" พอเจราลขึ้นมาบนรถนัตสึก็แซวพร้อมปล่อยก๊ากออกมาทันที
"สัส ถ้ามึงไม่มากูกะจะกลับบ้านแล้วเนี่ย"
"โอ๋ๆ ไม่งอนๆ ฮ่าๆๆๆ"
"เชี่ยเอ้ย เออแล้วเมื่อคืนหนักหรอวะ"
"จริงๆก็ไม่ได้หนักอะไรหรอก แต่เฮียแม่งเอายาปลุกใส่แก้วให้กูแดก มึงว่ากูสมควรมาโรงเรียนป้ะล้ะ"
"จริงหรอวะ ฮ่าๆๆ เฮียแม่งแสบว่ะ"
"เออ ดิแม่ง"
"เฮ้ย แล้วรอยที่คอมึงเนี่ย ผู้หญิงที่ไหนวะซาดิสต์ชิบผาย" คำพูดของเจราลทำให้นัตสึสะอึกทันที
"ก็.. ผู้หญิงในบาร์นั่นแหละ เมาๆอ่ะเลยไม่รู้ว่าใคร"
"อ๋ออ น่าเสียดายว่ะ กูชอบซาดิสต์ๆ" เจราลพูดยิ้มๆ
"แบบยัยเอลซ่าอ่ะนะ"
"เออนั่นแหละน่ารักสาสสส"
"อืมม แล้วก็โหดสัสๆเลยด้วย" บทสนทนาของเพื่อนซี้ก็ยังดำเนินไปเรื่อยๆโดยมีเรื่องผู้หญิงเป็นหลักจนกระทั่งถึงหน้าโรงเรียนของลูซี่
ตืด! ตืด!
"ฮัลโหลครับ"
[อยู่ไหนแล้วเนี่ย]
"ตอนนี้อยู่หน้าโรงเรียนแล้วครับ จะให้เข้าไปรึปล่าว"
[เดี๋ยวเราเดินออกไปก็ได้ รออยู่หน้าโรงเรียนนั่นแหละ]
"โอเคๆ ไว้เดี๋ยวเจอกันนะ"
ติ้ด!
"มึง!!" เจราลพูดเสียงดังแล้วจ้องเขม็งมาที่นัตสึ จนเจ้าของรถต้องมองด้วยความตกใจ
"อะไรของมึงวะ"
"ทำไมมึงไม่บอกเมียมึงให้พาเอลซ่ามาด้วยว้าาา"
"โอ้ยย ไอควายเอ้ยย ทำไมมึงไม่โทรไปชวนเค้าเล่า โทรไปชวนอ่ะ" นัตสึพูดอย่างเอือมระอาเต็มที่
"เออว่ะ.. หึ้ย! โทรศัพท์ตังหมด ยังไม่ได้เติมเลย"
"โธ่ ไอควาย!!!"
"อะไรกันเนี่ย สองคนเนี้ย" ลูซี่เปิดประตูเข้ามาถึงกับผงะเมื่อนัตสึตะโกนด่าคนในรถ
"มึงอ่ะแฟนกูเห็นเลย" นัตสึผลักเจราลแบบเด็กทะเลาะกัน
"มึงอ่ะเสียงดัง" เจราลเองก็ทำแบบเดียวกับนัตสึ
"ก็มึงอ่ะ.."
"พอๆ พอเลยทั้งสองคน จะทะเลาะกันทำไมเนี่ย"
"ก็มัน../ก็มัน.."
"พอ.."
"โอเคๆ พอก็พอ มึงอ่ะ ไปเลยไปข้างหลังเลย" นัตสึยอมสงบลงเพราะลูซี่ช่วยพูดให้
"อะไรมึงวะ"
"มึงอ่ะไปนั่งหลัง แฟนกูนั่งนี่เว้ย"
"เออมึงนะ เจอแฟนแล้วลืมเพื่อนนะมึง" เจราลพูดเเบบงอนๆ แต่ก็ยอมลุกไปนั่งข้างหลังแต่โดยดี
"เออลูซี่ เอลซ่าไปไหนอ่ะ" ระหว่างที่ติดไฟแดงเจราลก็ถามลูซี่ขึ้นมา
"เอลซ่าไม่มา TwT"
"เฮ้อ.." นัตสึถอนหายใจอย่างเอือมๆ
-เดอะ มอลล์-
ตอนนี้ทั้งสามคนเดินไปที่ศุนย์โทรศัพท์เพื่อที่จะให้นัตสึเอาโทรศัพท์ไปซ่อม"สวัสดีครับ จะดูรุ่นไหนดีครับ" เมื่อมาถึงร้านโทรศัพท์ คนของศูนย์ก็เข้ามาทักตามมารยาท
ไม่ชอบสายตามันเลยเฟ้ย!"เอ่อปล่าว ผมเอาโทรศัพท์มาซ่อมครับ"
"อ๋อ ครับๆ เ)้นอะไรมาครับเนี่ย"
"เอ่อ.. ก็.." นัตสึก็อธิบายความเสียหายของโทรศัพท์ จนเสร็จธุระ
"นัตสึ ไปหาอะไรกินกันมั้ย" ลูซี่พูดอย่างอารมดีเช่นเคย โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครกำลังจ้องมองทั้งสองคนอยู่
"อืมม.. ไปดิ"
"หืมม ไปหาไรกินกันมั้ยย" เจราลพูดเลียนแบบแล้วทำตัวสะดีดสะดิ้งก่อนเดินตามทั้งสองคนไป
ระหว่างทางเดินลูซี่ก็ชวนคุยนั่นนี่ตลอดทางจนมาหยุดอยู่เรื่องหนึ่ง...
"อืมมม นัตสึ.."
"หืม?"
"ถ้าวันนึง มีแฟนเก่าเรามาขอเราคืน เธอจะทำยังไงหรอ.." ลูซี่พูดพร้อมกับแววตาที่เป็นกังวลแค่ชั่ววูบเท่านั้น
"ถามเราได้ไง เรื่องแบบนี้ต้องถามตัวเธอมากว่าว่าจะกลับไปหารึเดินออกมาเท่านั้นเอง" นัตสึตอบไปตามความคิด
"โห.. ไมรั้งเราเลยว่างั้นเถอะ!" ลูซี่พูดแบบงอนพร้อมเชิดหน้าไปหนึ่งที
"เอ้า! ถ้าเธอไม่รู้สึก ต่อให้เรารั้งยังไงเธอก็ต้องไปอยู่ดีนั่นแหละ มึงอ่ะ คิดว่าไง" นัตสึหันไปถามเจราลที่ยืนเงียบมานาน
"อืมมม กูก็คงจะทำแบบเดียวกับมึงนั่นแหละ"
"เห็นมะ.. ไปเถอะไปกินข้าวกัน"
"มึงเลี้ยงนะ" นัตสึอึ้งทันทีที่เจราลพูดออกมา แต่เพื่อนซี้ก็ยังไม่หยุดแค่นั้น ยังใช้นิ้วของตัวเองเกาที่คออีกต่างหาก เป็นสัญญาณให้รู้ว่า 'ถ้าไม่เลี้ยงมีซวย '
"ได้! ป๋าอยู่เเล้ว!"
"ฮ่าๆๆ ป๋าอยู่แล้ว.." ถึงหน้าตาจะยิ้มแย้มแต่ในใจของนัตสึกลับด่าทอเจราลอยูไม่ได้หยุด
"เอ้อ! นัตสึ ลืมไปเลยอ่ะ เมื่อวานเหมือนได้ยินเสียงเกรย์อยู่กับนัตสึนิ ดีกันแล้วหรอ"
อึก!
"เออใช่ เมื่อวานกูจำได้! มึงให้กูนั่งแท็กซี่ไปรับมึงที่บ้านไอเกรย์ด้วย"
อึก!
"เอ่อ.. หิวไม่ใช่หรอ อยากกินไรอ่ะเดี๋ยวเลี้ยง"
"เนื้อย่าง/เนื้อย่าง"
"โอเคเนื้อย่างนะ"
ฟู่ว! เกือบ!!!"เอาไให้เราไปส่งป่าว"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวให้คนที่บ้านมารับ"
"แล้วเค้าจะมาเมื่อไหร่อ่ะ"
"อืม เมื่อกี้บอกว่าใกล้ถึงแล้วอ่ะ นัตสึกลับเลยก็ได้เรารอคนเดียวได้"
"ฮึ่ย ปล่อยไว้คนเดียวได้ไง เดี๋ยวโดนฉุด" พอนัตสึพูดจบลูซี่ก็ยิ้มออกมาทันที
"เฮ้ย รถมาแล้วไปก่อนนะ บ๊าย บายนะนัตสึ บ๊าย บายเจราล"
"บ๊าย บายจ้า" เจราลโบกมือลาลูซี่อย่างอารมดี
"เยอะๆ เยอะไปละ" เสียงของนัตสึเรียกสติเจราลได้เป็นอย่างดี ทำให้เจ้าตัวอารมเสียทันที
ตืด! ตืด!
"ชิบผายแม่โทรตามไอสัส! ไปก่อนนะมึง"
"เออๆๆ"
ตืด! ตืด!
"ฮัลโหล" นัตสึกดรับอย่างไม่ค่อยมั่นใจเมื่อบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ โชว์เบอร์ที่ไม่คุ้ยเคยออกมา
[...]
"ฮัลโหล ถ้าไม่พูดจะวางแล้วนะ"
[วางไว้เดี๋ยวก็หายหรอก]
เดี๋ยวนะ.. ไอเสียงแบบเนี้ย!![ถ้าวางสายกลับมามึงโดนแน่!] นัตสึที่กำลังจะวางสายถึงกับชะงักทันที
"ไอสัสเกย์"
[เกรย์เว้ย ไม่ใช่เกย์]
มันก็เหมือนกันเเหละน่า.. - -*"แล้วโทรมาทำไมฟะเนี่ย" นัตสึกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อย่างเซ็งๆ
[จะกลับเมื่อไหร่]
"อืมม ไม่กลับ.."
[จะไปไหน]
"รู้ไปทำไม" เกรย์เงียบไปซักพัก
"อ้าวๆ จะไปไหนจ๊ะ น้องสาว" อยู่ๆก็มีผู้ชายร่างใหญ่เดินเข้ามาหานัตสึ
"น้องสาวพ่อมึงสิ.." พอนัตสึพูดจบชายร่างใหญ่ก็ทำท่าจะเอื้อมมือมาจับนัตสึแต่โดนมือของใครมาจับเอาไว้ก่อน
"อย่ามายุ่งกับคนของกู!"
"ก..เกรย์" นัตสึเบิกตาโพลงเมื่อเห็นว่าคนที่มานั้นเป็นใคร
ชิบผาย กะจะหนีซักหน่อย.."ไปได้แล้ว!" เกรย์พูดพร้อมลากนัตสึออกไปจากที่ตรงนั้น
"อะไร! ไปไหนกูไม่ไปกับมึง!"
"กลับบ้านไงอยู่ทำไมล่ะ"
"อะไร ไม่เอาไม่กลับบ้าน!" นัตสึคว้าต้นเสาแถวนั้นเป็นที่ยึด
"ไม่กลับบ้านแล้วจะไปไหน"
"ไปไหนก็ได้"
"งั้นไป.."
"ไม่เอาไม่ไปกับมึง.." คนตัวเล็กยึดต้นเสาไว้แน่น
"ทำไมรังเกียจกูหรอ.." เกรย์พูดพร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้
"พึ่งรู้ตัวรึไงฟะ!" นัตสึสถบอย่างอารมเสียเมื่อเกรย์ยื่นหน้าออกไป
เกรย์ออกแรงดึงในขณะที่นัตสึเผลอๆอยู่ มือที่ยึดเกาะเสาอยู่ก็หลวมลงไปทำให้ร่างเล็กหลุดมากระแทกกับอกแกร่งเต็มที่
"เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย!!" นัตสึตะโกนออกมาอย่างตกใจเมื่อร่างของตนเองอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวใหญ่
"ดิ้นทำไมล่ะคนมองเยอะแยะ" คำพูดของเกรย์ทำให้นัตสึชะงักทันที และค่อยๆไล่สายตาไปที่พื้นที่โดยรอบทีละนิด
"มึงก็ปล่อยกูสิ" นัตสึกัดฟันพูดพร้อมมองจิกเกรย์อย่างเคืองๆ
"อยากให้ปล่อยก็จูบกูสิ" เกรย์เลื่อนใใบหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างหูของนัตสึอย่างแผ่วเบา ทำให้คนในอ้อมแขนแทบซัดหมัดใส่ใบหน้าหล่อเหลานั่นเลยทีเดียว
"ไอเชี่ยเกรย์!! แฟนมึงเดินมานู่นแล้วไอสัส!"
"หืม?" เกรย์หันไปตามที่นัตสึบอกแต่มือก็ยังไม่ปล่อยให้คนในอ้อมแขนหนีไปไหน
ไอโง่!ตุ้บ!!
"อึก! นัตสึ!!!" เกรย์ตะโกนลั่นทันทีเมื่อนัตสึตวัดขาของตัวเองเข้ากลางหว่างขาของเกรย์เต็มแรง
"ไปตายซะ! ไอโง่เอ้ย!" นัตสึรีบวิ่งออกไปที่รถของตัวเองแล้วขับออกไปทันที
เมื่อขับออกมามือบางก็กดเบอร์โโทรหาคนที่ให้กำเนิดตนมา"ฮัลโหล มี๊อยู่ที่ร้านป่าว" นัตสึหรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเช่นทุกทีที่โทรไป
[นัตสึเองหรอเนี่ย อยู่สิตอนนี้ที่ร้านไม่ค่อยมีคนด้วย จะมาหาหรอ] น้ำเสียงของนคที่ดูมีอายุตอบมาด้วยเสียงอารมดี
"อื้ม รอก่อนนะครัช"
ติ้ด!
รถสีดำสนิทแล้วมาด้วยความแล้วจอดหน้าร้านอาหารสุดหรูอยู่ที่หนึ่งกริ๊ง!!
เสียงของกระดิ่งดังแสดงให้เห็นว่ามีคนมา"อ้าว! นัตสึนี่เองนึกว่าใคร"
"หวัดดีครัช"
"กวนเหมือนเดิมนะเรา แล้วเป็นไงมาไงเนี่ย ถึงได้มาหาแม่น่ะ เอ้ะ รึว่าจะลางร้าย" แม่ของนัตสึพูดพร้อมทำหน้าตกใจ
"ไม่ใช่ซะหน่อย!"
"แล้วอะไรล่ะ" แม่ของนัตสึพูดยิ้มๆ
"ก็แค่ยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้นี่นา.."
"ทำไมล่ะหืม.."
"ก็..เหมือนเดิมอ่ะแหละ" นัตสึตอบไปด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ ซึ่งคุณแม่คนสวยก็เข้าใจเป็นอย่างดี
"อืมม งั้นกินอะไรก่อนดีมั้ย"
"ไม่อ่ะผมกินมาแล้ว"
ในระหว่างที่นั่งเรื่อยเปื่อยอยู่ ข้อความจากเมสเสจเจอร์ก็เด้งขึ้นมา[เจราล]
'เฮ้ยมึงกูมีไรให้ดู'
"อะไรของมึงเนี่ย ซีเรียสมาเชียว" เจราลไม่ตอบแต่กลับส่งรูปภาพมาแทน เป็นภาพของลูซี่กับโลกิห้อง4
'ทำไมสองคนนี้อยู่ด้วยกันวะ'
"มึงไปเอารูปมาจากไหน"
'เฮียส่งมาให้ดู เขาบอกว่าไปเจอที่มอล์เมื่อกี้'
"อืม"
[สิ้นสุดการสนทนา]
"มี๊ถามไรหน่อยดิ"
"ว่าไงล่ะ" แม่ของนัตสึตอบทั้งที่ยังทำอาหารตามออเดอร์
"ถ้าสมมุตมี๊เป็นผู้ชายอ่ะ แล้วถ้าเกิดวันนึงมี๊โดนผู้ชายที่มี๊เกลียดที่สุดข่มขืน หลังจากนั้นมี๊จะทำยังไงต่ออ่ะ" แม่ของนัตสึเบิกตาโพลงทันทีเมื่อนัตสึพูดจบ
"นัตสึแกเสียจิ้นให้ผู้ชายหรอ"
"ไม่ใช่มี๊!! ผมแค่อยากรู้ว่ามี๊จะทำยังไงต่อ เผื่อผมเจอกับตัวไง"
"อ๋อ.. นั่นสินะ ลูกมี๊ออกจะสวย"
"โอ้ย! เร็วๆ ตอบมาก่อน"
"อืม มี๊ก็คงจะไปอัดมันก่อน แล้วมี๊ก็จะลืมเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา แล้วก็..ก็คงจะหนีหน้าไม่ติดต่อเค้าล่ะมั้ง"
อันนี้มันไม่ปล่อยผมไปล่ะสิมี๊..ตืด! ตืด!
โรเมโอ.. เป็นไรของมันวะ"ฮัล.."
[เฮ้ยพี่ช่วยผมด้วย!!!]
"อะไรเนี่ย เป็นไรมึง"
[พี่ไอพวกนั้นอ่ะ มันไล่ตีผมอยู่อ่ะ เนี่ยตอนเนี้ยผมอยู่หลังมอล์อ่ะ]
"มึงอยู่กับใคร"
[คนเดียวเนี่ย!]
"เออ หลังมอล์ใช่มั้ยเดี๋ยวมึงรอแป๊ป"
ติ้ด!
ทำน้องกูใช่มั้ย เดี๋ยวมึงเจอ!
คนตัวเล็กแนบโทรศัพท์เข้าที่หู สัญญาณรอสายดังขึ้นสองสามครั้งปลายสายก็รับ[ว่าไงวะ] ปลายสายพูดแบบอารมเสียหน่อยๆ พร้อมกับเสียงผู้หญิงที่แทรกเข้ามาในสาย
"เฮีย ยังอยู่ที่มอล์ป่ะ"
[เออๆอยู่ๆ มีไรอ่ะ]
"เฮียไพวกนั้นมันตีโรเมโออยู่หลังมอล์อ่ะ เฮียไปช่วยมันหน่อยดิ"
[เออๆ เดี๋ยวกูเคลียให้.. บ๊าย บายนะจ๊ะฮันนี่ จุ๊บ]
อ้วก!!- เดอะ มอลล์-
"มีไรวะ" เสียงของฮิวจ์พูดขึ้นมาอย่างสงสัย
"มีเด็กโดนตีนอยู่หลังมอล์ว่ะ"
"เด็ก?"
"โรเมโออ่ะ โรเมโอ"
"อ๋ออ.. เอ้าไปดิ เดี๋ยวมันก็โดนกระทืบตายหรอก" ฮิวจ์หันไปบอกมิสกันที่ยังอำลาเมียมันไม่เสร็จ
"ไปนะจ๊ะฮันนี่ ม๊วฟ"
"เลี่ยนชิบผาย- -* ไปได้แล้ว!" ฮิวจ์แว้ดขึ้นมาอีกรอบเมื่อมิสกันยังอำลากันไม่เสร็จ
รอมันมีหวัง เด็กตายห่ากันพอดี.."จุ้บๆ" ฮิวจ์ทำท่าอ้วกทันที ที่มิสกันหันไปจุ้บปากกับแฟนมัน
"ถ้าห่วงกันขนาดนั้น ฝากไว้กับกูก่อนก็ได้นะ.." เสียงของบุคคลที่ร่างบางไม่อยากได้ยินที่สุดก็ดังขึ้นมา
"ไอลักสัส!"
"ลักซัสหรอก"
"ไปดิเดี๋ยวเด็กมันก็ตายห่ากันพอดี!" มิสกันหันมาหามองฮิวจ์ที่ยืนงงอยู่ แล้วเดินไปพร้อมกับหยิบไม้แถวนั้นไปด้วย
"ทีกูชวนล่ะไม่ไปนะ.." ฮิวจ์พูดก่อนจะเดินตามไป
-ด้านหลังของเดอะ มอลล์-
"แฮก แฮก เชี่ย ทางตัน!"
"หึ! หมดทางแล้วสิมึง" คนตัวใหญ่หน้าตาค่อนข้างหล่อที่วิ่งตามมาพร้อมกับพวกของตัวเองมาปิดทางหนีเอาไว้
"มึงรู้มั้ย พี่มึงทำอะไรกับกูไว้" คนตัวใหญ่พูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้
"กูจะไปรู้มั้ยเล่า!!" คนที่ตัวเล็กกว่าเดินหนีจนร่างกายตัวเองติดกับกำแพงด้านหลัง
"หึ! ไม่รู้ก็ไม่เป็นไรเว้ย เดี๋ยวกูจะทำให้มึงรู้เองก็ได้.." คนตัวใหญ่พูดพร้อมชูกำปั้นของตัวเองขึ้นมาเหมือนจะต่อย
"พวกมึงแม่งกากว่ะ ทำอะไรพวกกูไม่ได้เลยมาลงกับเด็กมันงั้นซิ" ผู้มาใหม่เหยียดยิ้มอย่างเย็นๆ
"ห..เฮีย!!"
"โผล่หัวมาซักทีนะมึง!"
พลั่ก!
ชายร่างใหญ่ส่งสัญญาณให้เพื่อนของตัวเองเพื่อที่จะเข้ามาตีมิสกัน แต่มิสกันใช้ไม้ที่ถือมาด้วยฟาดเข้าที่ท้องของคนที่จะมาเล่นงานเต็มเปา
"ทำไม.. อิจฉาพวกกูหรอที่ตอนนี้กลุ่มพวกกูดังกว่าน่ะ"
"ไอสัส! "
"ทำไม.. ทนไม่ได้หรอ"
"เฮียเป็นไงมั่ง!!!"
"อ้าว! มาช้าจังวะ นัตสึ อ้าวเจราลก็มาหรอวะ" ฮิวจ์หันไปถามนัตสึกับเจราลที่ตอนนี้หอบอยู่
วิ่งมาสินะ.."ผมรีบสุดๆแล้วนะเนี่ย แล้วโรเมโออ่ะ"
"นู่นไง.." ฮิวจ์ชี้ไปที่โรเมโอที่ตอนนี้ เหมือนจะเป็นตัวประกันอยู่
"ไอสัสนั่นทำน้องกู!"
"เห้ยๆๆ เย็นเว้ย เดี๋ยวเฮียจัดเอง.." มิสกันยึดร่างนัตสึเอาไว้ แล้วหันไปพูดกับอีกคน "มึงอ่ะ กูว่าปล่อยน้องไปเหอะแล้วมาเจอกับกูดีกว่า"
"เออ! กูปล่อยแน่" ชายร่างใหญ่ที่จับโรเมโออยู่ควักมีดออกมา
"อย่านะมึง!!"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น